Уладзімір Міхайлавіч Бехцераў (20 студзеня 1857, Саралі — 24 снежня 1927, Масква) — выбітны рускі медык-псіхіятр, неўрапатолаг, фізіёлаг, псіхолаг, заснавальнік рэфлексалогіі і патапсіхалагічнага кірунку ў Расіі, акадэмік.
У 1907 заснаваў у Санкт-Пецярбургу псіханеўралагічны інстытут, цяпер носіць імя Бехцерава.
Апісаў некаторыя хваробы і распрацаваў метады іх лячэння («Постэнцэфалітычныя сімптомы Бехцерава», «псіхатэрапеўтычнай трыяда Бехцерава», «Фабічныя сімптомы Бехцерава» і інш.) У 1892 Бехцерава апісаз «Здзеравянеласць пазваночніка са скрыўленнем яго як асаблівая форма захворвання» («Хвароба Бехцерава», «Анкілазіруючы спандзіліт»). Бехцерава адасобленыя такія захворванні, як «харэічная падучка», «сіфілітычны множны склероз», «вострая мазжачковая атаксія алкаголікаў». Стварыў шэраг лекавых прэпаратаў. «Мікстура Бехцерава» шырока выкарыстоўвалася ў якасці заспакаяльнага сродку.
Шматлікія гады даследаваў праблемы гіпнозу, у тым ліку пры алкагалізме.
Больш за 20 гадоў вывучаў пытанні палавых паводзін і выхавання дзіцяці. Распрацаваў аб’ектыўныя метады вывучэння нервова-псіхічнага развіцця дзяцей.
Шмат разоў крытыкаваў псіхааналіз (вучэнні Зігмунда Фрэйда, Альфрэда Адлера і інш.) Але разам з тым спрыяў правядзенню тэарэтычных, эксперыментальных і псіхатэрапеўтычных работ па псіхааналізе, якія ажыццяўляліся ў узначаленым ім Інстытуце па вывучэнні мозгу і псіхічнай дзейнасці.
Акрамя таго, Бехцераў распрацоўваў і вывучаў сувязь паміж нервовымі і псіхічнымі хваробамі, псіхапатыю і цыркулярны псіхоз, клініку і патагенез галюцынацый, апісаў шэраг формаў дакучлівых станаў, розныя праявы псіхічнага аўтаматызму. Для лячэння нервова-псіхічных захворванняў увёў псіхатэрапію метадам адцягнення, калектыўную псіхатэрапію.