Павел Маркелавіч Куманёў (1917—1943) — лейтэнант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Павел Куманёў нарадзіўся 17 лютага 1917 года ў сяле Андрэеўка (цяпер — Бальшэігнатаўскі раён Мардовіі). Скончыў няпоўную сярэднюю школу. У 1939 годзе Куманёў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Удзельнічаў у баях савецка-фінскай вайны. З верасня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У 1943 годзе ён скончыў Маскоўскае пяхотнае вучылішча[1].
Да верасня 1943 года гвардыі лейтэнант Павел Куманёў камандаваў стралковым узводам 237-га гвардзейскага стралковага палка 76-й гвардзейскай стралковай дывізіі 61-й арміі Цэнтральнага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро. 27 верасня 1943 года ўзвод Куманева пераправіўся праз Днепр у раёне сяла Мысы Рыпкінскага раёна Чарнігаўскай вобласці Украінскай ССР і прыняў актыўны ўдзел у баях за захоп і ўтрыманне плацдарма на яго заходнім беразе, што садзейнічала паспяховай пераправе асноўных сіл палка. 29 лістапада 1943 года Куманёў асабіста знішчыў варожы кулямётны разлік і адкрыў па ворагу агонь з захопленага кулямёта, знішчыўшы 28 салдат і афіцэраў, але і сам загінуў. Пахаваны ў вёсцы Аляксандраўка Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці Беларусі[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі лейтэнант Павел Куманёў пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама пасмяротна быў узнагароджаны ордэнам Леніна[1][2].