У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Пятроў. У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мікалай Пятроў. Мікалай Мікалаевіч Пятро́ў[3] (руск.: Николай Николаевич Петров; 14 снежня 1876 — 2 сакавіка 1964) — хірург, адзін з заснавальнікаў савецкай анкалогіі, доктар медыцыны (1902), прафесар, член-карэспандэнт Акадэміі навук СССР (1939), акадэмік Акадэміі медыцынскіх навук СССР (1944), Заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1935), Герой Сацыялістычнай Працы (1957).
М. М. Пятроў нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу ў сям’і вучонага-механіка, інжынера М. П. Пятрова. У 1894 годзе скончыў гімназію. У 1899 годзе скончыў Ваенна-медыцынскую акадэмію і быў пакінуты ўдасканальвацца на кафедры хірургічнай прапедэўтыкі прафесара М. С. Субоціна. У 1902 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Экспериментальные данные о бугорчатке суставов в связи с повреждением»[4]. У 1902—1903 гадах працаваў у лабараторыі І. І. Мечнікава ў Парыжы[5], у 1903—1905 гадах праходзіў стажыроўку ў Пастэраўскім інстытуце[4]. З 1905 года прыват-дацэнт хірургіі ў Ваенна-медыцынскай акадэміі, з 1908 года і на Вышэйшых жаночых курсах. У 1912—1913 гадах прафесар хірургічнай клінікі Варшаўскага ўніверсітэта. У 1913 годзе М. М. Пятроў вярнуўся ў Пецярбург і ўзначаліў кафедру хірургіі Інстытута ўдасканалення ўрачоў. У 1914 годзе, з пачаткам Першай сусветнай вайны, быў прызваны на фронт у якасці хірурга-кансультанта шпіталяў. У 1917 годзе на Кубані ўрач-хірург і кансультант шпіталяў у складзе 9-й Чырвонай Арміі.[4] У 1920 годзе быў адным з заснавальнікаў медыцынскага факультэта Кубанскага дзяржаўнага ўніверсітэта і ўзначаліў на ім кафедру шпітальнай хірургіі. У 1921 годзе зноў вярнуўся ў Петраград і ўзначаліў кафедру хірургіі Інстытута ўдасканалення ўрачоў. Адначасова да 1926 года прафесар кафедры шпітальнай хірургіі Першага Ленінградскага медыцынскага інстытута. У 1926 годзе па ініцыятыве М. М. Пятрова быў адкрыты Анкалагічны інстытут (сучасны Нацыянальны медыцынскі даследчы цэнтр анкалогіі імя М. М. Пятрова), які ён і ўзначаліў.
Памёр М. М. Пятроў 2 сакавіка 1964 года. Пахаваны на Камароўскіх могілках.
М. М. Пятрову належаць навуковыя працы (больш за 400[4]) па тэарэтычнай, эксперыментальнай і клінічнай анкалогіі, ваенна-палявой хірургіі, траспланталогіі, хірургічным лячэнні туберкулёзу, язвавай хваробы страўніка і дванццаціперснай кішкі, па дэанталогіі і інш.
Сярод апублікаванага: