Мікалай Васільевіч Ро́жын (руск.: Николай Васильевич Рожин; 29 лістапада 1926 — 12 сакавіка 1993) — філосаф, доктар філасофскіх навук (1992), прафесар (1992).
Нарадзіўся ў вёсцы Цёмнае (Нюксенскі раён, Валагодская вобласць, Расія). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У 1958 годзе скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. З 1960 года вучыўся ў аспірантуры ўніверсітэта пры кафедры філасофіі і логікі[1] і працаваў тут на пасадзе дацэнта да 1973 года. У 1973—1981 гадах у Сакратарыяце Арганізацыі Аб’яднаных Нацый у Нью-Ёрку і Вене. З 1981 года М. В. Рожын зноў у Беларускім дзяржаўным універсітэце (дацэнт кафедры гісторыі філасофіі і логікі, з 1983 года — загадчык кафедры этыкі, эстэтыкі і навукова камунізму).
Памёр 12 сакавіка 1993 года.
Аўтар прац па тэорыі пазнання, праблемах развіцця навукі, гісторыі філасофскай і эстэтычнай думкі ў Беларусі, еўрапейскай і амерыканскай філасофіі, аб’ектыўнай дакладнасці ведаў у філасофскіх канцэпцыях Новага і Найноўшага часу.
Сярод апублікаваных прац: