У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Туранкоў.
Мікалай Ісакавіч Туранко́ў[1] (8 жніўня 1922 — 1998) — вучоны ў галіне глебазнаўства, доктар біялагічных навук (1982).
Нарадзіўся ў вёсцы Асобіна Буда-Кашалёўскага раёна Бабруйскай акругі БССР (зараз у Гомельскай вобласці Беларусі). У 1949 годзе скончыў Беларускі тэхналагічны інстытут. Працаваў у Інстытуце сельскай гаспадаркі Акадэміі навук БССР. З 1960 года — у Беларускім навукова-даследчым інстытуце глебазнаўства і аграхіміі, дзе з 1962 года займаў пасаду загадчыка аддзела глебавых працэсаў, з 1972 года загадваў лабараторыяй аховы глеб ад тэхнагеннага забруджвання.
М. І. Туранкову належаць навуковыя працы ў галіне генезісу глеб, іх ахове, воднаму рэжыму, глебаўтварэнню і інш.
Сярод апублікаванага:
Сааўтар патэнта «Фосфорно-азотное удобрение» па выкарыстанню адходаў вытворчасці бялкова-вітаміннага канцэнтрату вільготнасцю 25,0—27,4 % у якасці фосфарна-азотнага ўгнаення[2].