wd wp Пошук:
    ⬜

    Менелай

    Менела́й (стар.-грэч.: Μενέλᾱος, дар. Μενέλᾱς, іан.-ат. Μενέλεως) — легендарны герой гамераўскага эпасу «Іліяда», муж Алены. Названы светлавалосым (IV, 183)[8]. Менелай быў сынам Атрэя (паводле версіі, Плісфена) і Аэропы, малодшым братам Агамемнана.

    Выгнаныя Фіестам Менелай і Агамемнан беглі з Мікен у Спарту, да Тындарэя, з дачкой якога, Аленай, ажаніўся Менелай[9], атрымаўшы ў спадчыну прастол цесця. У іх нарадзілася дачка Герміёна.[10] Падчас выкрадання Алены Менелай наведваў Крыт[11].

    Траянская вайна

    Калі Парыс выкраў Алену, Менелай з Адысеем адправіліся ў Іліён (Трою) і патрабавалі выдачы выкрадзенай жонкі, але беспаспяхова.

    Вярнуўшыся дамоў, Менелай з дапамогай Агамемнана сабраў саюзнікаў на іліёнскі паход, прычым сам выставіў 60 караблёў[12], набраўшы воінаў у Лакедэмоне, Аміклах і іншых гарадах. Сабраўшы войска, ён пасадзіў платан каля гары Кафій у Аркадыі[13]. Паводле «Іліяды», забіў 7 названых па імі траянцаў. Усяго забіў 8 воінаў[14]. Забіў Еўфорба[15], шчыт, які ён адняў у Еўфорба, ён пазней перадаў у храм Гэры каля Мікен[16].

    Перад Іліёнам Менелай з дапамогай Гэры і Афіны праявіў сябе доблесным воінам і разумным саветнікам. Калі Парыс абвясціў выклік на адзінаборства, Менелай з радасцю пагадзіўся і так разлютавана кінуўся на праціўніка, што апошні спалохаўся і стаў адыходзіць. Гектар засароміў Парыса, і адзінаборства адбылося: Менелай схапіў Парыса за шлем і пацягнуў яго да ахейскіх дружын, але Афрадыта выратавала свайго ўлюбёнца. Пераможцы сталі патрабаваць выдачы Алены і вывезеных з ёй скарбаў, але Пандар, які выступіў з радоў траянцаў, параніў Менелая і тым самым, адхіліў магчымасць перамір’я. Пазней Менелай выклікаецца на адзінаборства з Гектарам, але па просьбе сяброў пакідае гэты небяспечны план; менавіта так Антылох утрымаў яго ад спаборніцтва з Энеем. Калі Патрокл паў, Менелай быў сярод тых, хто абараняў цела забітага героя. У пахавальных гульнях па Патрокле перамог у кіданні дзіды[17]. У гульнях па Ахілесе перамог у гонках калясніц[18].

    Калі быў пабудаваны драўляны конь, Менелай разам[19] з іншымі быў уведзены ў горад Трою і быў адным з першых, хто завязаў рашучую бойку на вуліцах Троі, што прывяла да падзення апошняй. Намаляваны на карціне Палігната ў Дэльфах сярод удзельнікаў узяцця Троі з цмокам на шчыце[20].

    Вяртанне ў Грэцыю

    Пасля ўзяцця Троі Афіна выклікала сварку паміж Агамемнанам і Менелаем[21]. На шляху дадому патрапіў у буру, прычаліў да мыса Сунія, затым на Крыт, вандраваў па Лівіі, Фінікіі, Кіпру і толькі з 5 суднамі прыбыў у Егіпет[22]. Правандраваўшы 8 гадоў па Усходзе, ён быў затрыманы на некаторы час на востраве Фарас і галадаў, пакуль, па парадзе Ідафеі, яе бацька Пратэй не дапамог яму адплысці на радзіму. Апавяданні пра знаходжанне Менелая ў Лівіі звязваць з кірэнскай каланізацыяй[23]. Імя Менелая насіла гавань у Арданіды (Кірэнаіка)[24]. Паводле іншай версіі, Менелай у Егіпце ажаніўся з царскай дачкой, з яго слоў егіпцяне запісалі на стэлах гісторыю Траянскай вайны[25].

    Вернучыся на радзіму, ён жыў з Аленай у Лакедэмоне, а пасля смерці быў перанесены ў Элізіум. Тэлемах наведвае ў Спарце Менелая і Алену[26]. Гера зрабіла яго несмяротным, і ён прыбыў на Элісійскія палі з Аленай. Яго дом паказвалі ў Спарце[27]. Магілы Менелая і Алены паказвалі ў Ферапне, дзе было яго свяцілішча і ў гонар праходзілі яго гульні[28]. У стаўленні да Агамемнана ён лічыў сябе падпарадкаваным, ва ўсім прызнаючы яго вярхоўную ўладу.

    Дзеючая асоба ў трагедыях Сафокла «Эант», Еўрыпіда «Іфігенія ў Аўлідзе», «Траянкі», «Алена», «Арэст», «Андрамаха», камедыі Алексіда «Менелай». Сярод спартанцаў імя Менелай не сустракаецца[29].

    Зноскі

    1. ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #1019103213 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 27 красавіка 2014.
    2. 1 2 3 Любкер Ф. Menelaus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 855–856.
    3. 1 2 Менелай // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1896. — Т. XIX. — С. 87.
    4. ↑ Любкер Ф. Agamemnon // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 43.
    5. ↑ Любкер Ф. Helena // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 597.
    6. ↑ Гермиона // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. VIIIа. — С. 539.
    7. ↑ Любкер Ф. Hermione // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 617.
    8. ↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.138-139, Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т.2. С.379-380
    9. ↑ Гігін. Міфы 81
    10. ↑ Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 2, 2 далей
    11. ↑ Цец. До Гомера 99-101 // Лосев А. Ф. Мифология греков и римлян. М., 1996. С.156
    12. ↑ Гамер. Іліяда II 587; Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка Э III 12; Гігін. Міфы 97
    13. ↑ Паўсаній. Апісанне Элады VIII 23, 4
    14. ↑ Гігін. Міфы 114
    15. ↑ Гігін. Міфы 112
    16. ↑ Авідзій. Метамарфозы XV 164; Паўсаній. Апісанне Элады II 17, 3, гл. кам.: і ў іншых храмах
    17. ↑ Гігін. Міфы 273
    18. ↑ Квінт Смірнскі. Пасля Гамера IV 610—615
    19. ↑ Гігін. Міфы 108; Квінт Смірнскі. Пасля Гамера XII 338; Трыфіядор. Узяцце Іліёна 163; Вергілій. Энеіда II 264
    20. ↑ Паўсаній. Апісанне Элады X 26, 3
    21. ↑ Гегій Трэзенскі. Вяртанні, сінопсіс
    22. ↑ Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка Э VI 1; VI 29
    23. ↑ Malkin I. Myth and territory in the Spartan Mediterranean. Cambridge UP. 2003. P.56
    24. ↑ Герадот. Гісторыя IV 169; Страбон. Геаграфія I 2, 32 (стар.40)
    25. ↑ Дыян. Траянская гаворка 38, 135
    26. ↑ Гамер. Адысея IV
    27. ↑ Паўсаній. Апісанне Элады III 14, 6
    28. ↑ Паўсаній. Апісанне Элады III 19, 9
    29. ↑ Malkin I. Myth and territory in the Spartan Mediterranean. Cambridge UP. 2003. P.46

    Пры напісанні гэтага артыкула выкарыстоўваўся матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Ефрона (1890—1907). Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (10):
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Міфы Лаконікі
    Катэгорыя·Удзельнікі Траянскай вайны
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы са спасылкамі на элементы Вікідадзеных без беларускага подпісу
    Катэгорыя·Цары спартанскія
    Катэгорыя·Персанажы паводле алфавіта
    Катэгорыя·Матэрыялы ЭСБЕ
    Катэгорыя·Міфалагічныя персанажы паводле алфавіта
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з крыніцамі з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Героі старажытнагрэчаскіх міфаў