wd wp Пошук:

Троя

У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Троя (значэнні).

Троя (грэч.: Τροία, Τροίη, хец. Taruisa; турэцк.: Truva), інакш званая І́ліян (грэч.: Ἴλιον,) — старажытнае ўмацаванае паселішча ў Малой Азіі, ва ўзбярэжжа Эгейскага мора, недалёка ад уваходу ў праліў Дарданэлы. Гэта горад, апеты ў паэме «Іліяда», аўтарам якой лічыцца Гамер. Падзеі, апетыя Гамерам, у цяперашнім паданні гісторыкаў, ставяцца да крыта-мікенскай эпохі (Троя VII). Народ, які засяляў Трою, у старажытнагрэчаскіх крыніцах мянуецца тэўкрамі.

Назва

карта Траады

Імя «Троя» фігуруе ў хетскіх архівах як Таруіша. На егіпецкай стэле часоў Рамзэса III згаданая яго перамога над марскім народам «турша». Гэтая назва часта супастаўляюць з народам «тэрэш», згаданым некалькі раней на знакамітай стелле Мернептаха. Адзінствы ў меркаваннях аб тым, ці былі гэтыя прышэльцы траянцамі, у навуковым міры не назіраецца.

Перш выказваліся меркаванні, што тэрміны «Троя» і «Іліян» маглі пазначаць розныя гарады адной і той жа старажытнай дзяржавы, альбо адзін з гэтых тэрмінаў мог пазначаць сталіцу, а іншы — уласна дзяржаву, і «зліліся» у адзін тэрмін толькі ў «Іліядзе». Такі пункт гледжання не пазбаўленны падстаў, паколькі ў «Іліядзе», у сваю чаргу, вылучаюцца фрагменты з раўналежнымі сюжэтамі, гэта значыць, магчыма, узыходзячыя да розных пераказванняў аднаго і таго жа сюжэту; да таго ж, «Іліяда» паўстала шмат стагоддзяў пасля падзей Траянскай вайны, калі шматлікія дэталі маглі забыцца.

Археалогія Троі

Тоеснасць узвышша Гісарлык з гамераўскай Трояй усталяваў Генрых Шліман, першым мэтанакіравана даследвалы гэты ўчастак у канцы XIX стагоддзя. Большасць яго знаходак цяпер захоўваюцца ў Пушкінскім музеі (Масква), а таксама ў Дзяржаўным Эрмітажы. Да цяперашняга часу археолагі выявілі на тэрыторыі, асацыяванай з старажытнай Трояй, сляды дзевяці крэпасцей-селішчаў, існавалых у розныя эпохі.

Першае з знойдзеных на месцы Троі паселішчаў (так званая Троя I) уяўляла сабой крэпасць дыяметрам меней 100 м і, відавочна, існавала на працягу доўгага перыяду. Да гамераўскай эпохі ставіцца сёмы пласт, які ўяўляе Трою ў выглядзе шырокага (пляцам звыш 200 тыс. кв. м.) паселішча, абнесенага дужымі сценамі з дзевяціметровымі вежамі. Буйныя раскопкі 1988 г. паказалі, што насельніцтва горада ў гамераўскую эпоху складала ад шасці да дзесяці тысяч жыхароў — па тых часах, вельмі вялікі лік.

Дзевяць асноўных пластоў старажытнай Троі

Мова і пісьменнасць

Пытанне аб мове Гектара і Прыама даўно займае вучоных. Некаторыя старажытнагрэчаскія гісторыкі меркавалі, што іх прамова магла быць блізкая фрыгійскай. Затым выказвалася меркаванне, што жыхары гамераўскай Троі былі продкамі этрускаў. У сярэдзіне 1980-х гг. Н. Н. Казанскі апублікаваў некалькі абломкаў гліняных пасудзін з Троі з незразумелымі знакамі, нагадвалымі крыцкі ліст — ён назваў гэтыя знакі траянскім лістом. Аднак, па меркаванню іншых спецыялістаў, гэта маглі быць не надпісы, а толькі перайманне пісьменнасці.

У 1995 г. у пластах Троі VII быў выяўленны друк з лувійскімі іерогліфамі. У спалучэнні з апошнімі дадзенымі аб тым, што імёны Прыама і іншых траянскіх герояў хутчэй за ўсё маюць лувійскае паходжанне, у навуковым міры ўсё больш укараняецца меркаванне аб тым, што старажытныя траянцы казалі на лувійскім дыялекце. У выпушчанай у 2004 годзе Оксфардскім універсітэтам манаграфіі Іаахім Латач прыходзіць да высновы, што лувійская мова была афіцыйнай мовай гамераўскай Троі. Пытанне аб паўсядзённай мове траянцаў пакуль застаецца адчыненым.

Народы T-K-R і T-R-S, меркавана атаясняныя з тэўкрамі (сінонім траянцаў) і траянцамі (або тырсенамі?), згадваюцца ў надпісах эпохі Рамзэса II сярод «народаў мора».

Гл. таксама

Літаратура

Спасылкі

Тэмы гэтай старонкі (8):
Катэгорыя·Сусветная спадчына ў Турцыі
Катэгорыя·Троя
Катэгорыя·Археалагічныя аб’екты ў Турцыі
Катэгорыя·Старажытныя гарады Малой Азіі
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылка на Вікісховішча непасрэдна ў артыкуле
Катэгорыя·Хецкае царства
Category:%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%BA%D1%96 %D0%B7 %D0%BA%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0%D0%BC%D1%96
Катэгорыя·Гарады Старажытнай Грэцыі