Клычнія́з Аза́лаў (10 сакавіка 1921 — 27 снежня 1943) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, шабельнік 58-га гвардзейскага кавалерыйскага палка 16-й гвардзейскай Чарнігаўскай кавалерыйскай дывізіі (сфарміраванай у снежні 1941 года ў горадзе Уфе як 112-я Башкірская кавалерыйская дывізія) 7-га гвардзейскага кавалерыйскага корпуса 61-й арміі Цэнтральнага фронту, Герой Савецкага Саюза (1944), гвардыі чырвонаармеец.
Нарадзіўся 10 сакавіка 1921 года ў ауле Меджаур Баба Сары, цяпер Марыйскі этрап Марыйскага велаята Туркменістана, у сялянскай сям’і. Па нацыянальнасці туркмен. Працаваў у калгасе.
У Чырвонай Арміі з 1941 года. З мая 1943 года на фронце.
Вызначыўся пры фарсіраванні Дняпра ў раёне г. п. Лоеў у кастрычніку 1943 г. Пад моцным агнём праціўніка гвардыі радавы К. Азалаў пераправіўся разам з аддзяленнем на правы бераг ракі і на працягу 2 гадзін стрымліваў націск ворага, што садзейнічала пераправе падмацаванняў. Першым кінуўся ў траншэі ворага, знішчыў 13 гітлераўцаў. У баі за чыгуначную станцыю Шацілкі быў цяжка паранены і 27 снежня 1943 г. памёр ад ран[1].
Пахаваны ў Шацілках (цяпер Светлагорск) у брацкай магіле савецкіх воінаў каля прывакзальнай плошчы[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне баявога задання камандавання ў барацьбе з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераічнасць гвардыі чырвонаармейцу Азалаву Клычніязу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза[2].
Клычніяз Азалаў на сайце «Героі краіны»