31-я цырымонія прысуджэння Еўрапейскай кінапрэміі за дасягненні ў еўрапейскім кінематографе адбылася 15 снежня 2018 года ў Тэатры дэ ла Маэстранца[en] ў Севільі. Вядучымі цырымоніі сталі шэсць акцёраў і актрыс: Росі дэ Пальма (Іспанія), Ашраф Бархом[en] (Ізраіль), Аміра Казар[en] (Францыя), Анамарыя Марынка (Румынія), Іван Шведаў[en] (Расія) і Том Улашыха[en] (Германія)[1][2].
Абранне пераможцаў у асноўных намінацыях адбывалася ў некалькі этапаў. 21 жніўня быў сфарміраваны так званы «доўгі спіс» поўнаметражных мастацкіх фільмаў, рэкамендаваных для намініравання на Еўрапейскую кінапрэмію. У спіс увайшло 49 фільмаў, вытворчасцю якіх займаліся 35 еўрапейскіх краін[3]..mw-parser-output .ts-Пераход img{margin-left:.285714em} 10 лістапада на Фестывалі еўрапейскага кіно ў Севільі быў абвешчаны «кароткі спіс» намінантаў у асноўных катэгорыях. Лідарам па колькасці намінацый стала кінастужка «Халодная вайна», адзначаная пяццю намінацыямі. Яшчэ тры фільмы атрымалі па чатыры намінацыі: «Догмэн», «Мяжа» і «Шчаслівы Лазар»[4][5]. 15 лістапада былі абвешчаны пераможцы ў васьмі тэхнічных намінацыях[6].
Упершыню сярод тэхнічных намінацый быля прысуджана прэмія ў катэгорыі «Найлепшы еўрапейскі спецыяліст па візуальных эфектах».
Узнагароды прысуджаліся ў 25 катэгорыях. Пераможцам у намінацыі «Найлепшы еўрапейскі фільм» і абсалютным лідарам паводле колькасці атрыманых узнагарод стаў польскі драматычны фільм «Халодная вайна», пастаўлены рэжысёрам Паўлам Паўлікоўскім[7][2]. Ганаровую ўзнагароду за прыжыццёвыя дасягненні атрымала іспанская актрыса Кармен Маўра[8], прэміяй за еўрапейскія дасягненні ў сусветным кінематографе быў уганараваны брытанскі акцёр Рэйф Файнс[9], а Ганаровая прэмія прэзідэнта і рады еўрапейскай кінаакадэміі была ўручана грэчаскаму і французскаму кінарэжысёру і сцэнарысту Коста-Гаўрасу[en][10].
21 жніўня 2018 года Еўрапейская кінаакадэмія апублікавала спіс поўнаметражных мастацкіх фільмаў, рэкамендаваных для намініравання на Еўрапейскую кінапрэмію 2018 года. У спіс увайшлі 49 фільмаў вытворчасці 35 еўрапейскіх краін[3].
31-я цырымонія ўручэння Еўрапейскай кінапрэміі адбывалася 15 снежня 2018 года ў Тэатры дэ ла Маэстранца[en] ў Севільі. Дэкарацыі на сцэне ўяўлялі сабой вобраз гасціннага вулічнага жыцця і тапас-бараў[en] прымаючага горада. Цырымонія распачалася з фламенка, выкананага вядомым севільскім харэографам і танцорам Андрэсам Марынам[es]. Затым старшыня Еўрапейскай кінаакадэміі Агнешка Холанд прадставіла вядучых вечара, якімі сталі Росі дэ Пальма (Іспанія), Ашраф Бархом[en] (Ізраіль), Аміра Казар[en] (Францыя), Анамарыя Марынка (Румынія), Іван Шведаў[en] (Расія) і Том Улашыха[en] (Германія)[67][68].
Пасля папуры з кліпаў намініраваных фільмаў іспанская актрыса і лаўрэат прэміі «Гоя» Эма Суарэс[en] уручыла Прэмію Еўрымаж за капрадукцыю[en]. Узнагароду, пакліканую падкрэсліваць вырашальную ролю сумеснай вытворчасці ў развіцці міжнароднага абмену, атрымалі Канстанцінас Кантаўракіс[d] і Гіоргас Карнавас[d] з «Heretic Productions» у Афінах. Грэчаскія прадзюсары падзякавалі акадэміі і прысвяцілі ўзнагароду ўсім, з кім яны працуюць[67][69].
На сцэну выйшла пераможца мінулага года ў намінацыя «Найлепшая еўрапейская актрыса» Аляксандра Борбей[en] і ўручыла ўзнагароду ў катэгорыі «Найлепшы еўрапейскі акцёр» італьянцу Марчэла Фонтэ[en] за яго ігру ў фільме «Догмэн». Прыкметна расчулены, акцёр рабіў кампліменты іншым намінантам за іх ігру і дзякаваў, гаварыў па-італьянску[67][70].
Старшыня Еўрапейскай кінаакадэміі Агнешка Холанд і намеснік старшыні Майк Даўні[en] закранулі цяжкую палітычную сітуацыю, у якой апынуліся артысты, што падвяргаюцца цэнзуры і зняволенню. Асаблівая ўвага была прысвечана ўкраінскаму рэжысёру Алегу Сянцову, які быў асуджаны на 20 гадоў зняволення і абвясціў галадоўку, і расійскаму рэжысёру Кірылу Сярэбранікаву[ru], які знаходзіўся пад хатнім арыштам. Заява кіраўнікоў Еўрапейскай кінаакадэміі завяршылася авацыямі ў абарону правоў чалавека[67].
Нямецкі акцёр Аляксандр Фелінг[en], найбольш вядомы па ролях у фільме «Бясслаўныя вырадкі» і серыяле «Радзіма[en]», прадставіў намінантаў на прэмію Еўрапейскае адкрыццё года[en], якая прысуджаецца маладому шматабяцальнаму рэжысёру за першы поўнаметражны фільм. У гэтым годзе ўзнагароду атрымала стужка «Дзяўчына[en]» Лукаса Донта[en] з Бельгіі. Заявіўшы, што «найвялікшая сіла любога артыста — гэта суперажыванне», рэжысёр прысвяціў узнагароду выканаўцу галоўнай ролі Віктару Полстэру[fr] і Норы Мансекур[de], маладой транс-дзяўчыне, чыя гісторыя лягла ў аснову фільма[67][71].
Шведская актрыса Ханна Альстром[en], вядомая на міжнародным узроўні сваёй роляй кронпрынцэсы Швецыі Цільды ў фільме «Kingsman: Сакрэтная служба», прадставіла катэгорыю «Еўрапейскі анімацыйны фільм». Узнагароду атрымалі Рауль Дэ Ла Фуэнтэ і Дэміен Ненаў[pl] за фільм «Яшчэ адзін дзень жыцця[en]» пра легендарнага польскага ваеннага карэспандэнта Рышарда Капусцінскага[67][72].
Вядомая па фільме «Прывідная ніць[en]» люксембургская актрыса Вікі Крыпс[en] прадставіла намінантаў у катэгорыі «Найлепшы еўрапейскі сцэнарыст». Узнагарода дасталася карціне «Халодная вайна». Рэжысёр і сцэнарыст Павел Паўлікоўскі падзякаваў сваім бацькам, чыё жыццё лягло ў аснову фільма, «за тое, што яны пражылі такое катастрафічнае і ў рэшце рэшт прыгожае жыццё»[67][73].
Прэзідэнт Еўрапейскай кінаакадэміі Вім Вендэрс выйшаў на сцэну, каб уручыць Ганаровую прэмію прэзідэнта і рады Еўрапейскай кінаакадэміі Коста-Гаўрасу[en], легендарнаму рэжысёру грэчаскага паходжання, які стаў сусветна вядомым у 1969 годзе сваім палітычным трылерам «Дзэта[en]». У эмацыйнай прамове рэжысёр падзякаваў Віму Вендэрсу і Еўрапейскай кінаакадэміі за тое, што падаюць «прыклад таго, якой павінна быць Еўропа»[67][74].
Пасля выступу знакамітай спявачкі фламенка Росіа Маркес на сцэну вярнулася Росі дэ Пальма, каб выступіць з жаноцкім пасланнем: «Будзьце моцнымі і любіце сябе, жанчыны!»[67][75]
Прэмію за Найлепшую еўрапейскую камедыю атрымала стужка «Смерць Сталіна[en]» рэжысёра Арманда Янучы[en], які сказаў: «Як першы чалавек з Вялікабрытаніі на гэтай сцэне, ці магу я сказаць: я люблю Еўропу!», і працягнуў «калі розныя краіны аб’ядноўваюцца ў супольнасць, саюз, гэта вельмі добрая ідэя, і я збіраюся вярнуцца з гэтай ідэяй у Вялікабрытанію пасля гэтага вечара!»[67][76]
З самай вясёлай хвалебнай прамовай вечара выступілі Росі дэ Пальма і Карлас Арэсэс[en], выканаўшы рэпертуар класічных танцавальных песень[77]. Кульмінацыяй сцэны стала ўручэнне прэзідэнтам Еўрапейскай кінаакадэміі Вімам Вендэрсам Прэміі за прыжыццёвыя дасягненні іспанскай актрысе Кармен Маўры. У слязах, змешваючы англійскую, іспанскую і французскую мовы, Маўра сказала, што вельмі ўсцешана такім прызнаннем і вельмі ганарыцца: «I am very happy with this, encantida, en tous cas, je suis très fier, I am very proud!»[67][78]
Французская актрыса, былая фотамадэль і спявачка Эманюэль Сенье[en] аб’явіла лаўрэата прэміі «Найлепшы еўрапейскі рэжысёр». Узнагарода дасталася карціне «Халодная вайна». На сцэну зноў падняўся Павел Паўлікоўскі, і, выкарыстоўваючы магчымасць, прызнаўся: «Відовішча таго, як Кармен Маўра ўвасабляе гэты цудоўны еўрапейскі хаос, што ўнутры нас, кранула мяне да слёз!»[67][79]
Намінацыю «Найлепшы еўрапейскі дакументальны фільм[en]» прадставіла чэшская актрыса Ганна Гейслерава[en], найбольш вядомая ў свеце па фільмах «Вяртанне ідыёта[en]» (1999), «Жэляры[en]» (2003) і «Шчасце[en]» (2005). Узнагароду атрымала шведская рэжысёрка Яне Магнусан[sv] за фільм «Бергман — год з жыцця[en]». У сваёй прамове яна падзякавала Інгмару Бергману за тое натхненне, якое ён даў многім рэжысёрам ва ўсім свеце[67][80].
Пад авацыі іспанская актрыса Вікторыя Абрыль[en] уручыла прэмію «Еўрапейскія дасягненні ў сусветным кінематографе» Рэйфу Файнсу. Брытанскі акцёр задаўся пытаннем: «Ці магу я быць англічанінам і еўрапейцам?» і адразу ж адказаў сам сабе: «Катэгарычна так!» «Гэта прыгнятае і засмучае», — сказаў ён пра крызіс у Еўропе і дадаў, — «у Англіі цяпер толькі шум расколу»[67][81].
Апошнюю ўзнагароду вечара, «Найлепшы еўрапейскі фільм», уручыў брытанскі акцёр Чыветэл Эджыафар[en], вядомы па фільмах «Брудныя вабноты[en]» (2002) і «12 гадоў рабства» (2013). Не стала здзіўленнем, што гэтую ўзнагароду таксама атрымала стужка «Халодная вайна», якая ў канчатковым выніку атрымала пяць узнагарод[67][82].
Ніжэй прыведзены спісы пераможцаў[7] і намінантаў[83]. У межах адной катэгорыі намінанты ўпарадкаваны паводле беларускага алфавіта. Пераможца адзначаны блакітным колерам фона і прыводзіцца першым.
15 лістапада 2018 года Еўрапейская кінаакадэмія абвясціла пераможцаў у васьмі тэхнічных намінацыях. Пераможцы абіраліся адмысловым журы з васьмі спецыялістаў, асноўваючыся на «доўгім спісе» мастацкіх фільмаў, рэкамендаваным Еўрапейскай кінаакадэміяй. Пераможцы вызначаліся ў васьмі намінацыях: Найлепшы еўрапейскі аператар, Найлепшы еўрапейскі мантажор, Найлепшы еўрапейскі мастак-пастаноўшчык, Найлепшы еўрапейскі мастак па касцюмах, Найлепшы еўрапейскі мастак па візажу і грыму, Найлепшы еўрапейскі кампазітар, Найлепшы еўрапейскі гукарэжысёр, Найлепшы еўрапейскі спецыяліст па візуальных эфектах[6].
Сябры журы, якое вызначыла пераможцаў у васьмі тэхнічных катэгорыях:
Узнагарода | Фільм | Рэжысёр | Краіны-вытворцы | Сп. |
---|---|---|---|---|
Прыз глядацкіх сімпатый за найлепшы еўрапейскі фільм | «Назаві мяне сваім імем» | Лука Гуаданьіна[en] | ![]() ![]() ![]() ![]() |
[96] |
«Адчуванне свята[en]» | Эрык Таледано[fr], Аліўе Накаш[fr] | ![]() |
[85] | |
«Борг супраць Макінроя[en]» | Янус Мец[en] | ![]() ![]() ![]() ![]() |
[23] | |
«Валерыян і горад тысячы планет» | Люк Бесон | ![]() |
[97] | |
«Вікторыя і Абдул[en]» | Стывен Фрырз | ![]() |
[98] | |
«Дзюнкерк[en]» | Крыстафер Нолан | ![]() ![]() ![]() ![]() |
[99] | |
«З ніадкуль[en]» | Фаціх Акін | ![]() ![]() |
[100] | |
«Найцямнейшыя часы[en]» | Джо Райт | ![]() |
[101] | |
«Смерць Сталіна[en]» | Арманда Янучы[en] | ![]() ![]() ![]() |
[84] | |
Кінапрэмія еўрапейскіх універсітэтаў[en] | «Шчаслівы Лазар» | Алічэ Рарвакер[en] | ![]() ![]() ![]() ![]() |
[66] |
«Стыкс[en]» | Фольфганг Фішэр[de] | ![]() ![]() |
[55] | |
«Уцёя, 22 ліпеня[en]» | Эрык Попэ[en] | ![]() |
[60] | |
«Факстрот» | Самуэль Маоз[en] | ![]() ![]() ![]() |
[61] | |
«Яйкі Тарзана[ro]» | Аляксандру Саламон[ro] | ![]() ![]() |
[102] |
Артыкул з’яўляецца кандыдатам у добрыя артыкулы. Магчыма, трэба дапрацаваць артыкул. |