wd wp Пошук: ⬜

Джордж Люстыг

Джордж Люстыг (англ.: George Lusztig, рум.: Gheorghe Lusztig, нар. 20 мая 1946, Тымішаара, Румынія) — амерыкана-румынскі матэматык, прафесар Масачусецкага тэхналагічнага інстытута.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Тымішаары ў венгерска-яўрэйскай сям’і.[4]

У 1968 годзе скончыў Бухарэсцкі ўніверсітэт. Пазней у тым жа годзе з’ехаў з Румыніі ў Вялікабрытанію, дзе правёў некалькі месяцаў ва Уорыкскім і Оксфардскім ўніверсітэтах.

У 1969 годзе Люстыг пераехаў у ЗША, дзе на працягу двух гадоў працаваў з Майклам Ацья ў Інстытуце перспектыўных даследаванняў(руск.) бел. у Прынстане, штат Нью-Джэрсі.

У 1971 годзе атрымаў доктарскую ступень па матэматыцы пасля абароны доктарскай дысертацыі на тэму «Вышэйшая сігнатура Новікава і сямейства эліптычных аператараў» (англ.: Novikov’s higher signature and families of elliptic operators) пад кіраўніцтвам Уільяма Браўдэра(англ.) бел. і Майкла Ацья.[5][6]

Люстыг амаль сем гадоў працаваў ва Уорыкскім універсітэце, спачатку як стыпендыят (1971—1972), потым як выкладчык матэматыкі (1972—1974) і прафесар матэматыкі (1974—1978). У 1978 годзе Люстыг заняў пасаду старшыні Масачусецкага тэхналагічнага інстытута.[7][4]

Уклад

Аўтар прац па тэорыі прадстаўленняў, у прыватнасці, аб’ектам, цесна звязаных з алгебраічнымі групамі(руск.) бел., такімі як канчатковыя рэдуктыўныя групы(руск.) бел., алгебра Геке,

{\displaystyle p}

$\{\displaystyle p\}$ -адычныя групы, квантавыя групы(руск.) бел. і групы Вейля(руск.) бел.. Па сутнасці, ён праклаў шлях для сучаснай тэорыі прадстаўленняў, прапанаваў фундаментальныя новыя канцэпцыі, у тым ліку разнастайнасці Дзяліня-Люстыга(англ.) бел. і палінома Каждана-Люстыга(англ.) бел..[8]

Навуковыя працы

Сярод навуковых прац Дж. Люстыга:

George Lusztig. The Discrete Series of GL(n) Over a Finite Field. — Princeton: Annals of Mathematical Studies, 1974. — 104 p.
George Lusztig. Characters of Reductive Groups over a Finite Field. — 1983. — P. 877—880. Архівавана з першакрыніцы 28 верасня 2013.
George Lusztig. Introduction to quantum groups. — Birkhäuser, 1993. — 340 p. — ISBN 3764337125.

Узнагароды

(1983) — член Лонданскага каралеўскага таварыства [7]
(1985) — прэмія Коўла(руск.) бел. па алгебры
(1992) — член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША
(1999) — медаль Браўэра(руск.) бел.
(2003) — ордэн «За верную службу»(руск.) бел.
(2008) — прэмія Сціла(руск.) бел. за дасягненні ў галіне матэматыкі
(2012) — член Амерыканскага матэматычнага таварыства
(2014) — прэмія Шаа(руск.) бел. па матэматыцы
(2022) — прэмія Вольфа па матэматыцы

Зноскі

↑ MacTutor History of Mathematics archive Праверана 22 жніўня 2017.
↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 8 жніўня 2016.
↑ Матэматычная генеалогія — 1997.
1 2 George Lusztig (нявызн.) (недаступная спасылка). The GAP Group. Архівавана з першакрыніцы 21 снежня 201221 December 2012. Праверана 9 кастрычніка 2022.
↑ Джордж Люстыг (англ.) у праекце «Матэматычная генеалогія».
↑ Lusztig, George (1971) (in en). Novikov’s higher signature and families of elliptic operators. https://catalog.princeton.edu/catalog/1547174.
1 2 George Lusztig Abdun-Nur Professor of Mathematics (нявызн.) (недаступная спасылка). MIT Mathematics Department. Архівавана з першакрыніцы 27 верасня 2013. Праверана 9 кастрычніка 2022.
↑ Carter, Roger W., A survey of the work of George Lusztig, Nagoya Mathematical Journal 182 (2006), pp. 1-45.