У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Парменаў. Васіль Іванавіч Парме́наў (руск.: Василий Иванович Парменов, 6 снежня 1905—13 сакавіка 1984) — вучоны ў галіне хірургіі. Доктар медыцынскіх навук (1964), прафесар (1969).
В. І. Парменаў нарадзіўся ў вёсцы Краева Валагодскай губерні (у сучаснай Валагодскай вобласці Расіі). Працаваў санітарам у бальніцах Волагды і Ленінграда. У 1926 годзе паступіў у 2-і Ленінградскі медыцынскі інстытут (сучасная Санкт-Пецярбургская дзяржаўная медыцынская акадэмія імя І. І. Мечнікава) і скончыў яго ў 1931 годзе. З 1931 года працаваў урачом ва Уральскай вобласці. У 1933 годзе пераехаў у Гомель, працаваў урачом у чыгуначнай бальніцы і адначасова выкладаў у Гомельскім педагагічным інстытуце. У 1939—1941 гг. працаваў на чыгуначнай станцыі Унеча (Бранская вобласць). З першых дзён Вялікай Айчыннай вайны В. І. Парменаў у дзеючай арміі. У 1941—1945 гг. начальнік 2-а аддзялення эвакашпіталя, вядучы хірург 193-а асобнага медсанбата 116-й стралковай дывізіі, вядучы хірург спецыялізаванага палявога шпіталя. Быў тройчы паранены. Пасля дэмабілізацыі ў званні маёра медыцынскай службы, В. І. Парменаў з 1948 года працаваў у медыцынскіх установах Гомельскага чыгуначнага вузла. У 1950 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю, пачаў выкладаць у Гомельскім педагагічным інстытуце імя В. П. Чкалава і адначасова галоўны хірург Беларускай чыгункі. У 1952—1973 гг. загадчык кафедрай анатоміі чалавека і жывёл Гомельскага педагагічнага інстытута.
В. І. Парменаву належаць навуковы працы па пытаннях агнястрэльных раненняў жывата, хвароб грудной і брушной поласцей, па гематалогіі, ангіялогіі і інш.
Сярод апублікаванага: