Валянцін Сцяпанавіч Няжноў (руск.: Валентин Степанович Нежнов; 18 мая 1915 — 24 студзеня 1944) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, гвардыі старшы лейтэнант. Герой Савецкага Саюза (1944)[1].
В. С. Няжноў нарадзіўся ў Петраградзе (зараз Санкт-Пецярбург). З 1918 года разам з бацькамі жыў у Пяцігорску. Скончыў 7 класаў і школу ФЗВ у горадзе Мінеральныя Воды. Працаваў на электрастанцыі і слесарам на чыгуналіцейным заводзе ў Пяцігорску. У 1935—1938 гг. праходзіў службу ў Чырвонай Арміі. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны з чэрвеня 1945 г. зноў у РСЧА. У 1942 годзе скончыў ваеннае вучылішча сувязі ў горадзе Арджанікідзэ (сучасны Уладзікаўказ, Паўночная Асеція). Удзельнік баявых на франтах Вялікай Айчыннай вайны дзеянняў з ліпеня 1942 г.
Камандзір ўзвода сувязі асобнага лыжнага батальёна 29-а гвардзейскага стралковага (12-я гвардзейская стралковая дывізія, 61-я армія, Цэнтральны фронт) гвардыі старшы лейтэнант В. С. Няжноў асабліва вызначыўся 28—29 верасня 1943 г. у баях за вызваленне Камарынскага раёна Палескай вобласці (сучасны Лоеўскі раён Гомельскай вобласці Беларусі). Разам з байцамі ўзвода наладзіў сувязь з захопленым плацдармам на правым беразе Дняпра, пераправіў боепрыпасы. 30 верасня В. С. Няжноў замяніў у ходзе бою выбыўшага са строю палітрука і неаднаразова асабістым прыкладам узнімаў байцоў у атаку.
Загінуў у баі 24 студзеня 1944 г. Пахаваны ў брацкай магіле на Кургане Славы ў горадзе Мазыр Гомельскай вобласці.