У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Карасёў. Барыс Васільевіч Карасёў (руск.: Борис Васильевич Карасёв; нар. 2 сакавіка 1925) — вучоны ў галіне гідраўлікі, кандыдат тэхнічных навук (1956), прафесар (1985). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
Нарадзіўся на станцыі Безабразава[1] (зараз Ракша, Маршанскі раён Тамбоўскай вобласці Расіі). Напярэдадні Вялікай Айчыннай вайны сям’я пераехала ў Пінск, а з яе пачаткам эвакуіравалася ў Маршанск, дзе Барыс Васільевіч скончыў васьмігадовую школу і шафёрскія курсы[1]. У маі 1942 года быў прызваны ў Чырвоную Армію[1]. Удзельнік Сталінградскай бітвы, вызвалення Данбаса і Запарожжа. Пасля дэмабілізацыі ў 1946 годзе паступіў у Харкаўскі механіка-машынабудаўнічы інстытут, які скончыў у 1952 годзе і застаўся працаваць у ім. У 1954 годзе паступіў у аспірантуру і ў 1957 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю пад кіраўніцтвам прафесара Г. Ф. Праскурава[1]. З 1958 года Б. В. Карасёў у Мінскім інстытуце механізацыі і электрыфікацыі сельскай гаспадаркі на пасадзе дацэнта, у 1962—1968 гадах — загадчыка кафедры гідраўлікі і цеплатэхнікі і адначасова (29.12.1961 — 17.06.1968[2]) — дэкан факультэта электрыфікацыі сельскай гаспадаркі. З 1968 года Б. В. Карасёў у Брэсцкім інжынерна-будаўнічым інстытуце (сучасны Брэсцкі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт). У 1969—1970 гадах займаў пасаду дэкана будаўнічага факультэта, у 1971—1976 гадах — дэкана факультэта гідрамеліярацыі, у 1976—1982 — дэкана факультэта водазабеспячэння і каналізацыі. З 1985 года прафесар кафедры водазабеспячэння, водаадвядзення і гідратэхнічных збудаванняў.
Аўтар навуковых прац па гідраўліцы, водазабеспячэнні, каналізацыі і падручнікаў для вышэйшых навучальных устаноў.
Сярод апублікаванага: