У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шашкоў. Анатоль Герасімавіч Шашко́ў[2] (28 лютага 1927 — 24 студзеня 2011[3]) — вучоны ў галіне цеплафізікі, доктар тэхнічных навук (1967), прафесар (1967), акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1980; член-карэспандэнт з 1970). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1978).
Нарадзіўся ў горадзе Гомель. У 1949 годзе скончыў Сярэднеазіяцкі політэхнічны інстытут і пачаў працу ў Інстытуце торфу Акадэміі навук БССР. У 1955 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. З 1955 года ў Інстытуце цепла- і масаабмену Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі: старшы навуковы супрацоўнік, вучоны сакратар, у 1959—1991 гадах загадчык лабараторыі, у 1971—1974 і 1976—1980 гадах намеснік дырэктара, у 1974—1976 гадах выконваючы абавязкі дырэктара. У 1976—1988 гадах галоўны рэдактар «Інжынерна-фізічнага часопіса»[3]. З 1980 года А. Г. Шашкоў у Інстытуце прыкладной фізікі Акадэміі навук БССР на пасадзе намесніка дырэктара, а з 1993 года — саветнік Інстытута цепла- і масаабмену імя А. В. Лыкава Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[3].
Памёр 24 студзеня 2011 года.
Аўтар навуковых прац па праблемах тэрмаанемаметрыі, працэсам пераносу цяпла ў газах і цвёрдых целах, разліку электрычных ланцугоў з цеплазалежнымі супраціўленнямі, пытаннях праектавання складаных тэрмаанемаметрычных сістэм. Займаўся даследаваннем цячэння глейкіх вадкасцяў праз драселіруючыя прылады, цеплаабмену цвёрдых целаў з газамі, залежнасці цеплаправоднасці газаў і газавых сумесяў ад тэмпературы і канцэнтрацыі. Стварыў асновы сістэмна-структурнага падыходу да аналізу задач цеплаправоднасці і ідэнтыфікацыі цеплафізічных уласцівасцяў рэчываў і цеплавых патокаў[3]. Разам з акадэмікам А. В. Лыкавым стварыў кафедру цеплафізікі (сучасная кафедра энергафізікі) у Беларускім дзяржаўным універсітэце[4].
Пад кіраўніцтвам А. Г. Шашкова абаронены 43 кандыдацкія дысертацыі[4]. Шэраг яго вучняў сталі дактарамі навук[4].
Аўтар больш за 180 навуковых прац, у тым ліку 14 манаграфій[3]. Сааўтар шэрагу патэнтаў[5].
Сярод апублікаванага: