Анатоль Аляксеевіч Азольскі (руск.: Анатолий Алексеевич Азольский; 27 ліпеня 1930, Вязьма — 26 сакавіка 2008, Масква) — рускі пісьменнік.
Нарадзіўся 27 ліпеня 1930 года ў Вязьме у сям’і вайскоўца.
Скончыў Вышэйшае ваенна-марское вучылішча імя М. В. Фрунзе (цяпер Санкт-Пецярбургскі ваенна-марскі інстытут). У 1952—1954 гадах служыў марскім афіцэрам — карабельным артылерыстам, затым працаваў у Кунцаўскім марскім клубе ДТСААФ, быў камандзірам тральшчыка пры выратавальнай станцыі на Маскве-рацэ, пазней да 1965 года працаваў інжынерам на прадпрыемствах Масквы.
Памёр 26 сакавіка 2008 года. Пахаваны ў Маскве на Хаванскага могілках (цэнтральная тэрыторыя, участак 34і).
Першае апавяданне было надрукавана ў 1965 годзе. У 1968 годзе часопіс «Новый мир» анансаваў яго раман «Сцяпан Сяргеевіч». Але, двойчы адхілены цэнзурай, ён з’явіўся ў часопісе толькі ў 1987 годзе. Тады ж часопіс «Знамя» надрукаваў іншы яго раман — «Зацяжны стрэл» («Мора Манцавых»). З тых часоў А. Азольскі быў сталым аўтарам часопісаў «Новый мир», «Дружба народов», «Знамя», «Континент». У 1997 годзе за аповесць «Клетка» А. Азольскаму была прысуджана Букераўская прэмія. Акрамя таго, публікацыі А.Азольскага адзначаны прэміямі часопісаў «Дружба народов» (1999) і «Новый мир» (2000).
Азольскі быў членам Саюза пісьменнікаў СССР, Рускага ПЭН-цэнтра, членам міжнароднай асацыяцыі пісьменнікаў баталістаў і марыністаў. Яго раманы, аповесці і апавяданні перакладзены на нямецкую, польскую, эстонскую і кітайскую мовы. У крытыцы адзначалася ўменне Азольскага стварыць авантурнае апавяданне на матэрыяле савецкай эпохі, адкрыццё ім новага тыпу персанажа — гераічнага адзіночкі, які адстойвае сваё права на жыццё ў сітуацыі, якая пагаршаецца, справакаванай ідэалогіяй абсурду. Расійскі літаратурны крытык Яўген Ярмолін праводзіў паралелі паміж прозай Азольскага і літаратурай абсурду, творамі Грэма Грына. Па творах А. Азольскага знятыя папулярныя фільмы і серыялы: «Дыверсант», «Забыты», «Сцяпан Сяргеевіч», «Невядомыя старонкі з жыцця выведніка». Азольскі пісаў і друкаваўся да канца жыцця — у лютаўскім нумары часопіса «Новый мир» за 2008 год апублікавана яго аповяданне «Перадапошнія дзянькі».