У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дзмітрыеў. Алякса́ндр Іва́навіч Дзмі́трыеў[3] (руск.: Алекса́ндр Ива́нович Дми́триев; 2 (14) кастрычніка 1878 — 2 снежня 1959) — рускі і савецкі архітэктар і інжынер. Акадэмік архітэктуры (1912). Доктар архітэктуры (1947), сапраўдны член Акадэміі архітэктуры СССР (1939), ганаровы член Акадэміі будаўніцтва і архітэктуры СССР (1956)[4][5].
Нарадзіўся ў Санкт-Пецярбург у[6][7]. У 1900 годзе скончыў Інстытут грамадзянскіх інжынераў, у 1903 — Вышэйшае мастацкае вучылішча пры Імператарскай акадэміі мастацтваў. У 1900—1908 гг. працаваў тэхнікам Галоўнага ўпраўлення неакладных збораў і продажу шляхоў[4]. З 1904 г. выкладаў у Інстытуце грамадзянскіх інжынераў (Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт), з 1917 г. — прафесар. Адначасова з 1907 г. архітэктар Адміралцейскага суднабудаўнічага завода, у 1908—1912 гг. старшы тэхнік Гарадской управы, у 1912—1917 гг. — член тэхніка-будаўнічай камісіі Міністэрства ўнутраных спраў, у 1938—1947 гг. — прафесар Маскоўскага інстытута камунальнай гаспадаркі[4].
Жыў у Ленінградзе на 2-й лініі Васільеўскага вострава ў доме 35[5][4]. Памёр 2 снежня 1959 г. Пахаваны на Серафімаўскіх могілках[5][4].
Аўтар праектаў збудаванняў, выкананых у гістарычным стылі[3].
З’яўляецца аўтарам праектаў тыповых будынкаў для раёнаў Крайняй Поўначы (1948—1959), праектаў прамысловых і жылых будынкаў і мастоў у Рэвелі, Таганрогу, Цюмені, Уфе, Краснаярску і інш.