У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Трафімчук. Алег Рыгоравіч Трафімчу́к (16 студзеня 1941, Мінск — 18 мая 1984, Мінск) — беларускі архітэктар.
Скончыў у 1968 годзе Беларускі політэхнічны інстытут. З 1968 года галоўны архітэктар г. Маладзечна, з 1971 года намеснікам начальнікам, з 1973 года начальнікам (галоўным архітэктарам вобласці) ва Упраўленні па будаўніцтве і архітэктуры Мінскага аблвыканкама[1].
Член Саюза архітэктараў СССР з 1972 года. Член КПСС з 1963 года[1].
Асноўныя работы: праекты планіроўкі і забудовы 3 мікрараёнаў і праспекта Леніна ў Маладзечне (1969—1973), цэнтраў гарадоў Капыль (1972) і Жодзіна (1974—1975), мікрараёна па вул. Перамогі ў г. Клецк (1972), генпланы г.п. Мядзел (1973), г. Вілейка (1977), вёсак Крупіца калгаса «Новы побыт» Мінскага (1979), Слабада Смалявіцкага (1980) раёнаў (усе ў сааўтарстве)[1].
У вобласці манументальнага мастацтва: Манумент у гонар маці-патрыёткі ў г. Жодзіна (1974, Дзяржаўная прэмія СССР, 1977), помнікі М. Горкаму ў Мінску (1981), Г. А. Нікандравай ў г. Дуброўна (1980), мемарыяльны комплекс у гонар Ветрынскіх падпольных райкамаў КП(б)Б і ЛКСМБ, партызызанскай брыгады імя К. Я. Варашылава ў в. Гомель Полацкага раёна (1977)[1].
Адзін з аўтараў дапаможніка для ВНУ «Тэхналогія будаўнічай вытворчасці» (Мінск, 1977)[1].
Узнагароджаны Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР (1975, 1980), бронзавым і залатым медалямі ВДНГ СССР (1975, 1978)[1].