Яраполк Ізяславіч, у праваслаўі Гаўрыіл, у каталіцтве Пётр; (паміж 1043 і 1050 — 22.11.1086 або 22.11.1087) — князь уладзіміра-валынскі.
Сын Ізяслава Яраславіча, унук Яраслава Мудрага. У 1071 перамог войска полацкага князя Усяслава Брачыславіча пад Галацічаскам, пасля чаго, верагодна, авалодаў Полацкім княствам. У 1073 у выніку міжусобіцы выгнаны з Русі разам з бацькам і братам Святаполкам. Выгнанцы шукалі падтрымкі ў Польшчы і Германіі, дзе Яраполк Ізяславіч ажаніўся з Кунігундай (Ірынай), дачкой мейсенскага маркграфа Атона. У 1075 са згоды бацькі Яраполк Ізяславіч заключыў дагавор з рымскім папам Грыгорыем VII, які прызнаў Яраполка «рускім каралём» і абяцаў дапамогу ў здабыцці кіеўскага стальца; Яраполк Ізяславіч прыняў каталіцтва і абяцаў ператварыць Русь у «лен святога Пятра», г.зн. прызнаваў сваім сеньёрам рымскага папу. Пасля вяртання бацькі ў 1077 на Русь, атрымаў ад яго Вышгарад. У канцы 1078 вялікі кіеўскі князь Усевалад Яраславіч перадаў Яраполку Ізяславічу Уладзіміра-Валынскае княства, да якога, паводле некаторых звестак, дадаў Тураўскае княства (паводле іншых паведамленняў, Тураўскае княства атрымаў Давыд Ігаравіч). Яраполк Ізяславіч некалькі гадоў змагаўся з іншымі прэтэндэнтамі за Уладзімір-Валынскі. У 1085 узняў мяцеж супраць Усевалада, але ў выніку яго няўдачы ўцёк у Польшчу. У 1086 вярнуўся і зноў атрымаў Уладзіміра-Валынскае княства. У хуткім часе пасля гэтага забіты па загадзе сваіх палітычных праціўнікаў.
Захаваліся 2 партрэты Яраполка Ізяславіча XI ст. ў «Кодэксе Гертруды» («Трырскай псалтыры»).
Прылічаны да праваслаўных святых, дзень памяці — 22 лістапада (5 снежня).