.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Касакоўскі. Ян Непамуцэн Касако́ўскі[2] (польск.: Jan Nepomucen Kossakowski; 16 мая 1755, Голча Кракаўскага ваяводства — 26 жніўня 1808[3]) — вялікалітоўскі дзяржаўны і рэлігійны дзеяч. Біскуп віленскі (з 9 жніўня 1798).
З шляхецкага роду Касакоўскіх герба «Слепаўрон», сын Антонія, кашталяна інфлянцкага, і Элеаноры са Страшэвічаў.
Навучаўся ў піярскіх калегіумах у Пётркаве і Варшаве, у Рыме. Падарожнічаў па Францыі і Англіі.
Святар з 1787 года, член віленскага капітула з 1788 года, каад’ютар інфлянцкага біскупа і член Адукацыйнай камісіі з 1793 год.
Тытулярны біскуп ларыменскі і біскуп інфлянцкі з 1794 года. У 1795 годзе шукаў у Пецярбургу падтрымкі і, пэўна, спрычыніўся да загаду Кацярыны II пра далучэнне Віленскай дыяцэзіі да Інфлянцкай (сядзіба ў Вільні). Пасля аднаўлення Віленскай дыяцэзіі ў новых межах — біскуп віленскі з 9 жніўня 1798 года.
Шмат зрабіў для развіцця адукацыі і дабрачыннасці ў краі.
Аўтар казанняў, прац па гісторыі літаратуры, дыярыуша, перакладаў з французскай мовы[4].