wd wp Пошук: ⬜

Эўмен II

Еўмен II (кіраваў у 197 да н.э. — 159 да н.э.) — цар пергамскі, пры якім Пергамскае царства дасягнула зеніту сваёй магутнасці, а Пергам стаў супернічаць з Александрыяй за статус галоўнага цэнтра эліністычнай культуры.

Сын Атала I, Эўмен працягваў бацькаўскую палітыку саюза з Рымскай рэспублікай супраць сірыйцаў і македанян. Увосень 190 г. разам з рымлянамі разграміў Антыёха III у бітве пад Магнесіяй, пасля чаго авалодаў уладаннямі Селеўкідаў у Малой Азіі і фракійскім Херсанесам. У 176 да н.э. дапамог здабыць царскі трон Антыёху IV Епіфану.

За гэтым Эўмен звярнуў свой позірк на поўнач і пачаткаў баявыя дзеянні з Понтам і Віфініяй, на старане якой выступаў сам Ганібал. Падчас Трэцяй Македонскай вайны падтрымліваў рымлян і для ўмацавання саюза ў 172 г. наведаў Рым. Чуткі пра яго сепаратныя перамовы з Персеем, хоць і малаверагодна, што мелі падставу, атручвалі яго адносіны з рымлянамі ў апошні год жыцця.

У валадаранне Эўмена былі ўзведзены амаль усе грандыёзныя збудаванні пергамскага акропаля, уключаючы знакаміты алтар Зеўса. Пры ім бібліятэка Пергама стала супернічаць з александрыйскай, што вымусіла Пталемеяў забараніць экспарт папірусу з Егіпта. У адказ на гэту меру пергамцы вынайшлі новы матэрыял, які па імі іх горада стаў звацца пергаментам.

Зноскі

↑ Никифор (Бажанов) Евмен // Иллюстрированная полная популярная библейская энциклопедия в 4-х выпусках. Выпуск I — М.: 1891. — С. 205.
↑ Щукарев А. Н. Евмен // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1893. — Т. XI. — С. 420.
↑ Любкер Ф. Eumenes // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 502–503.
↑ французская Вікіпедыя — 2001.

Пры напісанні гэтага артыкула выкарыстоўваўся матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Ефрона (1890—1907).