У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Маль. Эміль Маль (фр.: Émile Mâle, 2 чэрвеня 1862, Камантры — 6 кастрычніка 1954, Фантэн-Шаалі) — французскі гісторык мастацтва.
Скончыў ліцэй у Сент-Эцьене, у 1886 годзе — Вышэйшую нармальную школу. З 1886 па 1889 год выкладаў рыторыку ў ліцэях Сент-Эцьена, Тулузы, Парыжа. У 1889 годзе абараніў дысертацыю па рэлігійным мастацтве Францыі XII стагоддзя; з 1906 года выкладаў у Сарбоне, дзе ўзначаліў, у 1912 годзе, кафедру гісторыі мастацтва.
У 1918 годзе быў абраны членам Акадэміі надпісаў і прыгожага пісьменства. З 1923 па 1937 год быў дырэктарам Французскай школы ў Рыме. У 1927 годзе стаў членам Французскай акадэміі.
Эміль Маль памёр 6 кастрычніка 1954 года, ва ўзросце 92 гадоў.
Асноўнай сферай інтарэсаў Эміля Маля было сярэднявечнае хрысціянскае мастацтва, з’яўляецца аўтарам вялікай колькасці публікацый, у тым ліку шэрагу манаграфій па цэрквах і саборах Францыі (Рэймскі, Шартрскі, сабор Альбі). Частка яго работ прысвечана хрысціянскай архітэктуры Рыма. Асноўная заслуга Маля у тым, што ў эпоху, калі гісторыя мастацтваў яшчэ ўспрымалася як забаўка для адукаваных эстэтаў, ён прыўнёс у яе навуковыя метады і прынцыпы.