Эдвард Блор (ням.: Edward Blore; 13 верасня 1787, Дэрбі — 4 верасня 1879, Лондан) — ранні прадстаўнік брытанскай архітэктурнай эклектыкі, які дабудаваў Букінгемскі палац і спраектаваў палац у Алупцы.
Сын вядомага шатландскага антыквара. Сістэматычнай адукацыі не атрымаў. У 1811—1813 гадах ілюстраваў выданні па гісторыі гатычнай архітэктуры і апісанні брытанскіх сабораў. Лічыўся спецыялістам па «баронскі стылі» архітэктуры, які прапагандаваў яго сябар Вальтэр Скот. Падрыхтаваў ілюстрацыі для вальтэрскотаўскога «Апісанні шатландскіх старажытнасцей» (1819—1821).
За супрацоўніцтва з каралеўскім сямействам Блору быў прапанаваны рыцарскі тытул, які ён адхіліў. Больш усяго вядомы тым, што дабудоўваў Букінгемскі палац пасля звальнення архітэктара Джона Нэша, але адступіў ад першапачатковага праекта. У выніку парадны фасад выйшаў больш стрыманым і менш выразным. Пад ціскам незадаволеных фасад быў рэканструяваны ў 1913 годзе, у часы кіравання караля Георга V.
Блор таксама займаўся рэканструкцыяй Ламбецкага і Сент-Джэймскага палацаў у Лондане, спраектаваў нямала прыватных рэзідэнцый у Англіі і Шатландыі. Па яго праекце адбудавана вежа Солсберы ў Віндзарскім замку.
У 1834 годзе па праекце Блора выбудаваны Дом урада Аўстраліі ў Сіднеі, які меў від гатычнага замка. Для князя Варанцова ім распрацаваны праект палаца ў Алупцы, які быў пабудаваны ў 1828—1846 гадах; ён уяўляе сабой змяшанне гістарычных стыляў — ад неаготыкі да неамаўрытанскага.
У 1841 годзе быў абраны членам Каралеўскага архітэктурнага таварыства. Пахаваны на Хайгейцкіх могілках.