Шыман Караль Агінскі (каля 1625 — 3 ліпеня 1694[1]) — вялікалітоўскі дзяржаўны і вайсковы дзеяч. Падкаморы віцебскі (з 1654), вялікі мечнік літоўскі (1679—1687), ваявода мсціслаўскі (1687—1688).
Са старэйшай княжацкай лініі роду Агінскіх, сын Самуэля Льва і Соф’і з Білевічаў.
У 1641—1655 гадах навучаўся ва ўніверсітэце Франекера ў Галандыі, дзе на лацінскай мове выдаў кнігу пра паводзіны пры двары. У Галандыі ж ажаніўся з Т. Стаакман, якая неўзабаве па прыездзе ў Літву пакінула яго і вярнулася дадому.
У 1654 годзе атрымаў урад падкаморага віцебскага. Пасля захопу 22 лістапада 1654 года Віцебска расійскім ваяводам Шарамецьевым, разам з бацькам пераехаў у Вільню. У 1660 годзе далучыўся да войска вялікага гетмана літоўскага Вінцэнта Гансеўскага. У 1660—1663 гадах як паручнік удзельнічаў у вайсковых аперацыях. Пасля вяртання паводле Андрусаўскага перамір’я Віцебска ў склад Рэчы Паспалітай, застаўся на ўрадзе падкаморага.
Валодаў Еўем і Лёзнам. У 1690 годзе атрымаў спадчыну стрыечнага брата Марцыяна Аляксандра.
У шлюбе з Тэадорай Корсак меў сыноў Багуслава Казіміра, Марцыяна Міхала і 2 дачок. У шлюбе з Тэрэзай Войнай-Ясянецкай — сына Аляксандра.
Сябар Віленскага праваслаўнага Святадухаўскага брацтва[2]. У 1680 годзе перайшоў у каталіцтва. Быў фундатарам Віленскага касцёла кармелітаў босых, дзе і пахаваны.