Уладзімір Рыгоравіч Барышэўскі (нарад. 1 ліпеня 1940, Мінск) — беларускі вучоны-фізік, Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь, Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі.
Скончыў фізічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта ў 1962 годзе.
Аспірантура ў 1962—1965 гадах ([[Аб’яднаны інстытут ядзерных даследаванняў, горад Дубна, Расійская Федэрацыя). Кандыдат фізіка-матэматычных навук (1965, [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт). Потым працаваў асістэнтам, старшым выкладчыкам, старшым навуковым супрацоўнікам, дацэнтам, прафесарам кафедры ядзернай фізікі БДУ (1965—1986). Доктар фізіка-матэматычных навук (1974, МIФI), прафесар па кафедры ядзернай фізікі (1977).
У 1986—2012 гадах — арганізатар і першы дырэктар Навукова-даследчага інстытута ядзерных праблем Белдзяржуніверсітэта (НДI ЯП БДУ, зараз НДУ «Інстытут ядзерных праблем» БДУ), Мінск, Беларусь. У цяперашні час галоўны навуковы супрацоўнік і ганаровы дырэктар НДІ ЯП БДУ.
Член Савета па абароне дысертацый Д01.05.02 пры Інстытуце фізікі ім. Б. І. Сцяпанава НАН Беларусі[2], член рэдкалегіі часопіса «Часопіс прыкладной спектраскапіі»[3].
Аўтар двух адкрыццяў СССР[4]:
Навуковае адкрыццё «З’ява ядзернай прэцэсіі нейтронаў» Формула адкрыцця: «Тэарэтычна ўстаноўлена невядомая раней з’ява ядзернай прэцэсіі нейтронаў, якая заключаецца ў тым, што пры праходжанні нейтронаў праз рэчыва з палярызаванымі ядрамі ўзнікае прэцэсія спінаў нейтронаў вакол напрамку палярызацыі ядраў, абумоўленая ядзерным узаемадзеяннем нейтронаў з ядрамі» (аўтары: У. Р. Барышэўскі, М. І. Падгарэцкi. Нумар і дата прыярытэту: № 224 ад 3 красавіка 1964 г.)
Навуковае адкрыццё «З’ява кручэння плоскасці палярызацыі жорсткіх гама-квантаў» Формула адкрыцця: «Устаноўлена невядомая раней з’ява кручэння плоскасці палярызацыі жорсткіх гама-квантаў, якая заключаецца ў тым, што пры праходжанні гама-квантаў праз асяроддзе з палярызаванымі электронамі адбываецца паварот плоскасці палярызацыі, абумоўлены спін-спінавым узаемадзеяннем электрона з фатонам» (аўтары: Барышэўскі У. Р., Лабашоў В. М., Любошыц В. Л., Сераброў А. П., Сматрыцкі Л. М. Нумар і дата прыярытэту № 360 з прыярытэтам ад 12 лютага 1965 г. у частцы тэарэтычнага абгрунтавання і 28 ліпеня 1971 г. у частцы эксперыментальнага доказа з’явы. Заяўка на адкрыццё № АД-10886 ад 13 лютага 1984 г. Дата рэгістрацыі 22 снежня 1988 года. Дата выдачы дыплома 21 чэрвеня 1991 года.)
Стваральнік новага прызнанага ў свеце напрамку ў галіне лазераў на свабодных электронах — [5].
Асноўныя вобласці навуковых інтарэсаў:
Заснавальнік і кіраўнік навуковай школы «Ядзерная оптыка палярызаваных асяроддзяў».
Падрыхтаваў 6 дактароў навук (Феранчук І. Д.[6], Ціхаміраў В. В.[7], Максіменка С. А.[8], Коржык М. В.[9], Лабко А. С.[10], Сіленка А. Я.[11]) і 23 кандыдатаў навук (Феранчук І. Д., Ціхаміраў В. В., Максіменка С. А., Коржык М. В., Лабко А. С., Дубоўская І. Я., Грубiч А. О., Чарапіца С. В., Куцень С. А., Iвашын А. В., Зэге А. В., Палікарпаў І. В., Рапапорт В. У., Мяцеліца А. М., Лугаўская О. М., Карэнная Л. Н., Ткачова У. І., Нгуен Ван Тхеу, Ле Тьен Хай, Гурыновіч А. А., Роўба А. А., Гурневіч Я. А., Анішчанка С. У.).
Аўтар больш чым 200 навуковых публікацый, у тым ліку манаграфій: