wd wp Пошук:
    ⬜

    Удод

    Удод[1] (Upupa epops) — невялікага памеру птушка з пер’ем стракатай афарбоўкі і вялікай вузкай (4—5 см) дзюбай. Прадстаўнік сямейства Удодавыя (Upupidae), атраду птушак-насарогаў (Bucerotiformes)[2].

    Апісанне

    Даўжыня цела — 25—29 см, размах крылаў — да 48 см. На галаве — характэрны нараст у выглядзе доўгіх пёраў — чуб. Звычайна пёры чубу шчыльна прыціснутыя адно да аднаго, але часам птушка раскрывае іх, нібы веер. Пер’е на крылах і хвасце — чорнае і белае, утварае выразна акрэсленыя палосы. Афарбоўка пер’я галавы, шыі і грудной часткі — ружаватая, вохрыстая ці нават рудавата-карычневая (у залежнасці ад месца пражывання і падвіду). Чуб аранжава-рудога колеру, пёры ў чубе маюць чорнае наверша. Крылы афарбаваныя чорнымі і жаўтаватымі барвамі, таксама ў выглядзе палос. Хвост сярэдняй даўжыні, чорны з шырокаю белаю паласою пасярэдзіне.

    Арэал

    Удод шырока распаўсюджана ў цэнтральных і паўднёвых раёнах Еўропы, у Сярэдняй Азіі, Індыі, Кітаі, а таксама амаль на ўсім Афрыканскім кантыненце. У Афрыцы удоды жывуць на працягу ўсяго года, а ў Еўропе і Азіі бываюць у час гнездавання і вывядзення птушанят. Улюбёныя месцы пражывання — адкрытая мясцовасць з невялікаю колькасцю дрэваў ці рэдкім кустоўем, лугі, паша. Удод шмат часу праводзіць на зямлі, палюючы.

    Асаблівасці біялогіі

    Удод — птушка не палахлівая, але вельмі асцярожная. Птушаняты удода маюць адмысловую абарону ад магчымых ворагаў: у небяспечнай сітуацыі яны апырскваюць іх струменем смуроднай вадкасці. Тое ж уласціва і дарослым птушкам.

    Манагам. Гняздо удод ладзіць у дупле (таксама ў гнездавых скрынках), пад пнямі або ў пакінутых пабудовах, у земляных норах, шчылінах скал, камяністых восыпах. Высцілка адсутнічае, або скупая з сухой травы і лісця, ігліцы і валосся. Пад час выкормлівання паблізу гнязда адчуваецца непрыемны пах абароннай вадкасці птушанят.

    Яйкі

    Яйкі (звычайна 5—8) моцна падоўжаныя з тупым вузейшым канцом, шэрыя, светла-жоўта-шэрыя, светла-аліўкавыя з шэрым адценнем, часам карычнева-шэрыя, карычневыя або цёмна-блакітна-зялёныя, без плям і мазкоў.

    Ахова

    Колькасць удодаў у свеце апошнім часам змяншаецца. У Міжнароднай Чырвонай кнізе удоду нададзены статус таксона мінімальнай рызыкі (катэгорыя LC).

    У міфалогіі

    Паштовая марка Беларусі

    Паводле беларускага міфа, удод быў некалі царом птушак. Але яму захацелася стаць птушыным богам. За такое зухвальства Бог пакараў яго, сказаўшы: «Не быць табе богам, быць табе смярдзючым удодам». Ад колішняга царскага ўбору застаўся ў удода толькі чуб — напамінак пра карону[3].

    Зноскі

    1. ↑ Беларуская навуковая тэрміналогія: слоўнік лясных тэрмінаў. — Мінск: Інбелкульт, 1926. — Т. Вып. 8. — 80 с.
    2. ↑ Todies, motmots, bee-eaters, hoopoes, wood hoopoes & hornbills(англ.) . IOC World Bird List.(Праверана 16 жніўня 2020).
    3. ↑ http://rv-blr.com/dictonary/view/5903(недаступная+спасылка)

    Літаратура

    Тэмы гэтай старонкі (4):
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Віды па-за небяспекай
    Катэгорыя·Жывёлы паводле алфавіта
    Катэгорыя·Птушкі-насарогі (атрад)