Сцяпан Шнэк (псеўд. Янка Нясьцерпны, С. Ляднінскі) (12 кастрычніка 1900, в. Лядна, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя (сёння — Слуцкі раён, Мінская вобласць, Беларусь) — 19 студзеня 1952, Мельбурн, Аўстралія) — беларускі грамадскі і ваенны дзеяч, бацька У. Шнэка.
У 1930 — 1936 гг. з невялікім перапынкам вучыўся ў Ваенна-тэхнічнай акадэміі РСЧА ў Ленінградзе. Затым кіраваў домам палітпрасветы ў Чыце Забайкальскай ваеннай акругі. У 1938 г. выключаны з партыі і звольнены з арміі.
Восенню 1939 г. вярнуўся на радзіму і пасяліўся з сям’ёй у Слуцку. Працаваў настаўнікам у школе. Пазней узначальваў слуцкую службу парадку, быў кіраўніком Беларускай краёвай абароны на Слуцкую акругу. Вясной 1944 г. арыштаваны нямецкімі акупацыйнымі ўладамі разам з усёй сям’ёй, але выпушчаны дзякуючы заступніцтву Р. Астроўскага. Пасля ад’езду з Беларусі праз некаторы час быў прызначаны кіраўніком ваенных спраў Беларускай цэнтральнай рады.
Некаторы час працаваў у Францыі, потым разам з сям’ёй жыў у лагерах DP у Германіі. Працаваў настаўнікам матэматыкі ў Беларускай гімназіі імя М. Багдановіча (Ватэнштэт)[4]. 20 мая 1950 г. прыехаў у Мельбурн (Аўстралія, і адразу быў з сям’ёй адпраўлены ў часовы лагер перамешчаных асоб (DP) каля Банагіля(англ.) бел.. Спачатку працаваў у Сіднеі (Новы Паўднёвы Уэльс), але потым пераехаў да сям’і ў Мельбурн[5]. Трымаў сувязь з мясцовымі беларусамі, а таксама беларускімі дзеячамі ў іншых краінах. Узначальваў аддзел Краёвай абароны Калегіі БЦР[6].
Пісаў зацемкі ў эміграцыйныя перыядычныя выданні «Беларускае слова», «Бацькаўшчына» пад псеўданімам Янка Нясцерпны.
Збіў жонку, якая ў цяжкім стане трапіла ў шпіталь, а сам скончыў жыццё самагубствам[7]. Пахаваны на беларускай дзялянцы могілак Фоўкнэр(англ.) бел. (каля Мельбурна).
Жанаты на Яўгеніі Даўгалевіч з якой меў 3 дзяцей:
[[Катэгорыя:Імігравалі ў Аўстралію з Беларусі]
Тэмы гэтай старонкі (17):