Рыго́р Бары́савіч Эйдзі́наў (28 жніўня (10 верасня) 1908, Баку — 2 мая 1977, Масква) — дзяржаўны і партыйны дзеяч БССР[2].
Член ЦК КП(б)Б (1940—1949), член Бюро ЦК КП(б)Б (1940—1947), дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1940—1951), дэпутат Вярхоўнага Савета СССР (1946—1950)[2].
Нарадзіўся 28 жніўня (10 верасня) 1908 года ў Баку.
Скончыў Інстытут падрыхтоўкі кадраў пры Інстытуце чырвонай прафесуры ў Маскве (1933), Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПСС (1958).
З 1928 года на партыйнай і камсамольскай працы ў Маскве, Маскоўскай вобласці і на Паўночным Каўказе.
У 1935 годзе быў пераведзены ў БССР, начальнік палітаддзела Асвейскай МТС, другі сакратар Шклоўскага, першы сакратар Кармянскага РК КП(б)Б, намеснік кіраўніка Белдзяржкіно, намеснік начальніка ўпраўлення кінафікацыі пры СНК БССР.
З 1938 года ў ЦК КП(б)Б: загадчык культасветаддзела, а пасля аргінструктарскага аддзела.
24 сакавіка 1940 года абраны дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР 1-га склікання ад Клецкай акругі Баранавіцкай вобласці.
22 снежня 1940 года III пленумам быў абраны трэцім сакратаром ЦК КП(б)Б, 26 сакавіка 1941 года быў абраны сакратаром па авіяцыйнай прамысловасці, а 26 жніўня 1943 года стаў намеснікам сакратара ЦК КП(б)Б па прамысловасці Уладзіміра Маліна і загадчыкам прамысловым аддзелам ЦК КП(б)Б.
Падчас Вялікай Айчыннай вайны ў 1942 годзе ўзначальваў Паўночна-Заходнюю аператыўную групу ЦК КП(б)Б, якая кіравала партызанскім рухам на тэрыторыі Віцебскай і паўночных раёнаў Мінскай і Магілёўскай абласцей, з верасня 1942 года — першы намеснік начальніка БШПР.
У чэрвені 1944 года быў прызначаны старшынёй Дзяржплана БССР і намеснікам старшыні СНК БССР. У лютым 1946 года вызвалены ад абавязкаў старшыні Дзяржплана. Ізноў прызначаны на гэтую пасаду ў чэрвені 1946 года. Вызвалены ад яе ў красавіку 1947 года.
З 1948 года ў Савеце Міністраў РСФСР.
З 1967 да 1977 года з’яўляўся намеснікам старшыні Дзяржаўнага камітэта Савета Міністраў РСФСР па выкарыстанні працоўных рэсурсаў.
Памёр 2 мая 1977 года ў Маскве. Пахаваны ў Маскве на Кунцаўскіх могілках.
15 жніўня 1944 года за ўзорнае выкананне заданняў ураду па развіццю партызанскага руху ў Беларусі і дасягнутыя поспехі ў барацьбе з нямецкімі захопнікамі быў узнагароджаны ордэнам Леніна.