wd wp Пошук: ⬜

Рыбцы

Назва

Назва ўтворана ад угодзевага ўрочышча Рыбцы, каля якога ўзнікла пасяленне.

Знаходзіцца за 27 км на паўночны захад ад горада Мар’іна Горка, чыгуначны прыпыначны пункт Рыбцы на лініі Мінск—Ачіповічы, каля шашы Рудзенск-Шацк.

У 19 – пачатку 20 стст. – вёска ў Пярэжырскай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні, уластнасть Ваньковічаў.

У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 года была пад акупацыяй войскаў кайзераўскай Германіі.

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.

У 1933 годзе быў створаны калгас “Трактарыст”.

З канца чэрвеня 1941 г. да 4 ліпеня 1944 г. вёска акупіравана нямецкімі войскамі. У студзені 1943 г. вёска была спалена, забіта 108 жыхароў.

Школа. Была адкрыта у 1919 г. як працоўная школа 1-ай ступені, у якой працаваў 1 настаўнік, займалася 65 вучняў (1922).
Чыгуначны. Праз тэрыторыю вёскі праходзіць Мінскае аддзяленне Беларускай чыгункі Мінск — Гомель. Знаходзіцца прыпыначны пункт Рыбцы.
Крама
Аддзяленне сувязі

Пачатак ХХ ст. — 45 двароў, 387 жыхароў. Побыч з вёскай 2 урочышчы з аднайменнай назвай, у 2 урочышчах 2 гаспадаркі, 44 жыхары.
1917 год — 56 двароў, 362 жыхары, у 2 урочышчах 2 гаспадаркі, 12 жыхароў.
1940 год — 80 двароў, 375 жыхароў.
1 студзеня 2002 год — 58 двароў, 145 жыхароў.

Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9.

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
↑ Дорогами войны: Пуховичский район (руск.)
↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 17: Хвінявічы — Шчытні. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17), ISBN 985-11-0035-8. — С. 262.