Псіхадэлічны рок (англ.: Psychedelic Rock) — музычны жанр, які ўзнік у сярэдзіне 60-х гадоў у Заходняй Еўропе і Каліфорніі (Сан-Францыска і Лос-Анджэлесе). Псіхадэлічны рок, або «псіхадэлія», звязаны з паняццямі «псіхадэлія» і «псіхадэлікі» (галюцынагены). Псіхадэлічны рок таксама цесна звязаны з субкультурай хіпі і ўсходняй (індыйскай) філасофіяй. Псіхадэлічны рок — складаная, экспрэсіўная музыка, якая моцна ўздзейнічае на слухача. Першапачаткова звязаны непасрэдна з ужываннем псіхадэлікаў як слухачамі, так і музыкамі, псіхадэлічны рок, з часам, стаў імітаваць дзеянне галюцынагенаў. Для гэтага выкарыстоўваецца шырокі арсенал сродкаў музычнай выразнасці і спецыяльныя эфекты пры выкананні музыкі.
У артыкуле «Псіхадэлія: новае моднае слова і што яно азначае», які з’явіўся ў кастрычніку 1966 у газеце «Melody Maker», гітарыст гурта «Hollies» Грэм Нэш, які наведваў раней псіхадэлічныя сесіі ў ЗША, пісаў: «Яны імкнуцца ўзнавіць ЛСД-сесію без выкарыстання наркотыкаў… гэта спроба раскрыць свядомасць. Яны спрабуюць дамагчыся таго ж самага, але з дапамогай спалучэння музыкі і светлавых эфектаў». Характэрнай рысай псіхадэлічнага рока сталі працяглыя сольныя партыі вядучых інструментаў. Жывыя выступы гуртоў у гэтым жанры звычайна суправаджаюцца яркім візуальным шоу з выкарыстаннем святла, дыму, відэа-інсталяцый і іншых эфектаў.
Гурты — прадстаўнікі каліфарнійскага гучання.
Гурты з другіх штатаў.
Краўт-рок — асобны кірунак псіхадэлічнай музыкі, які ўзнік у Германіі
Тэрмін «неапсіхадэлія» ўжываецца ў адносінах да творчасці музыкантаў пост-псіхадэлічнай эры, якія карысталіся ў сваёй творчасці напрацоўкамі класікаў псіхадэлічнага года. Лічыцца, што пачатак адраджэнню псіхадэлік-рока паклалі такія пост-панк-калектывы, як «Echo And The Bunnymen» і «Teardrop Explodes»; шмат у чым натхняліся гучаннем псіхадэлічных груп 60-х прадстаўнікі т. н. «андэграўнду Пэйслі», пазней «асучасненае» псіхадэлічнае гучанне легла ў аснову Дрым-поп і Madchester-саўнду