У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шуба. Павел Паўлавіч Шуба (15 студзеня 1926, в. Танежыцы Слуцкі раён, БССР — 2000) — савецкі і беларускі лінгвіст, прафесар, доктар філалагічных навук (1972), заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь.
Нарадзіўся 15 студзеня 1926 г. у вёсцы Танежыцы Слуцкага раёна. Да вайны скончыў сем класаў Чапліцкай сярэдняй школы і два курса Слуцкага педвучылішча. У ліпені 1944 года быў мабілізаваны ў рады Савецкай Арміі, змагаўся на 1-ым і 3-ім Беларускіх франтах, быў цяжка паранены.
Пасля заканчэння Вялікай Айчыннай вайны завочна вучыўся ў Слуцкім педвучылішчы. У 1947 годзе паступіў у Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя М. Горкага, у 1951 г. паспяхова скончыў яго і паступіў у аспірантуру пры кафедры беларускай мовы таго ж інстытута. У 1954/1955 навучальным годзе працаваў старшым выкладчыкам кафедры беларускай мовы Гродзенскага педагагічнага інстытута імя Я. Купалы. У 1955 г. паспяхова абараніў кандыдацкую дысертацыю і перайшоў на працу ў Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа АН БССР. У 1961 годзе быў запрошаны на працу ў Белдзяржуніверсітэт, спачатку на пасаду дацэнта, а пасля абароны доктарскай дысертацыі (1972) — на пасаду прафесара кафедры рускай мовы (1974). У 1975 годзе быў абраны на пасаду загадчыка кафедры рускай мовы і ўзначальваў яе на працягу 25 гадоў (да 1999 г.).
У беларускай лінгвістыцы і педагагічнай навуцы імя П. П. Шубы займае асаблівае месца[2]. За 45 гадоў навуковай дзейнасці ім было напісана больш за 300 прац[3], выхавана некалькі пакаленняў прафесіяналаў-русістаў, створана навуковая школа, у рамках якой вывучаліся граматычныя катэгорыі рускай і беларускай моў, праблемы словаўтварэння, пытанні білінгвізму і моўных кантактаў, тапанімія, методыка выкладання роднай мовы ў ВНУ і ў школе і інш..
Значнае месца сярод навуковых прац П. П. Шубы займаюць лексікаграфічныя выданні.
Паспяхова працаваў ён і над складаннем самага вялікага слоўніка беларускай мовы — « Тлумачальнага слоўніка беларускай мовы» ў 5-ці тамах (у 6-ці кнігах). З яго ўдзелам выдадзены «Беларуска-рускі слоўнік» (1962), «Руска-беларускі матэматычны слоўнік», тлумачальныя слоўнікі беларускай і рускай моў для сярэдніх школ (1966, 1975, 1998).
У 1993 годзе ў «Тлумачальным слоўніку беларускіх прыназоўнікаў» П. П. Шуба ўпершыню ва ўсходнеславянскай лінгвістыцы даў лексікаграфічнае апісанне беларускіх прыназоўнікаў. Асаблівую ўвагу П. П. Шуба звяртаў на напісанне падручнікаў для школ і ВНУ. Пад яго кіраўніцтвам быў створаны першы ў рэспубліцы навучальны камплект па курсе «Современный русский язык» для студэнтаў універсітэтаў Беларусі. Ён — сааўтар і навуковы рэдактар некалькіх пакаленняў падручнікаў па беларускай (1- 3 класы школы з рускай мовай навучання), рускай (5-9 класы сярэдняй агульнаадукацыйнай школы) мовах. На працягу многіх гадоў П. П. Шуба быў кансультантам па пытаннях мовы і моўнай палітыкі Міністэрства адукацыі і навукі РБ, членам прэзідыума Цэнтра навуковай кнігі і сродкаў навучання, старшынёй спецыялізаванага Савета па абароне дысертацый на атрыманне навуковай ступені доктара філалагічных навук пры Белдзяржуніверсітэце, галоўным рэдактарам рэспубліканскага часопіса «Русский язык и литература».
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (1998, у сааўтарстве) — за працу «Беларуская мова. Энцыклапедыя». Кавалер ордэна Славы III ступені, ордэна Айчыннай вайны I ступені, ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга.