Міхаіл Станіслававіч Яўне́віч[1] (25 сакавіка 1922 — 10 студзеня 2010[2]) — вучоны ў галіне мовазнаўства і педагог, доктар філалагічных навук (1982), прафесар (1984), Заслужаны настаўнік БССР (1972).
Нарадзіўся ў вёсцы Кліны (Бялыніцкі раён Магілёўскай вобласці Беларусі). У 1940 годзе паступіў на літаратурны факультэт Магілёўскага настаўніцкага інстытута. У час Вялікай Айчыннай вайны М. С. Яўневіч быў у партызанах[3]. Магілёўскі настаўніцкі інстытут скончыў у 1945 годзе і працягваў вучобу на літаратурным факультэце Магілёўскага педагагічнага інстытута, які скончыў у 1947 годзе і працаваў настаўнікам беларускай мовы і літаратуры, дырэктарам Радчыцкай школы ў Столінскім раёне, завучам і дырэктарам у школах Валожына і Барысава[2]. У 1952 годзе паступіў у аспірантуру пры кафедры беларускай мовы Мінскага педагагічнага інстытута[4] і ў 1956 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю па пытаннях сінтаксісу словазлучэння[2]. Працаваў у інстытуце, займаючы пасады выкладчыка, дацэнта, у 1982—1993 гадах — загадчыка кафедры беларускага мовазнаўства.
Памёр М. С. Яўневіч 10 студзеня 2010 года[2].
Аўтар і сааўтар больш за 50[4] навуковых прац па сінтаксісу беларускай мовы, праблемах сінтаксічнай сінанімікі.
Сярод апублікаванага:
Быў членам Савета па абароне доктарскіх дысертацый пры Інстытуце мовазнаўства імя Я. Коласа Акадэміі навук Беларусі, старшынёй Спецыялізаванага савета па абароне кандыдацкіх дысертацый па беларускай і рускай мовах, методыцы выкладання беларускай мовы ў Беларускім дзяржаўным педагагічным універсітэце імя М. Танка, з’яўляўся членам Вучонага савета ўніверсітэта і Савета факультэта беларускай філалогіі і культуры[3]. У 1989—1990 уваходзіў у склад часовых камісій Вярхоўнага Савета БССР і Савета Міністраў БССР. Прымаў удзел у падрыхтоўцы Закона БССР «Аб мовах у БССР», Дзяржаўнай праграмы беларускай мовы і іншых нацыянальных моў у Беларускай ССР, у рабоце Дзяржаўнай камісіі па ўдасканаленню беларускага правапісу[3].