Мікалай Фёдаравіч Ло́ўчы[1] (нар. 1 лістапада 1930) — вучоны ў галіне лесазнаўства, фізіялогіі і біяхіміі раслін, доктар біялагічных навук (1992), прафесар.
Нарадзіўся ў вёсцы Каменка Шклоўскага раёна Магілёўскай вобласці. У 1949 годзе скончыў сярэднюю школу, у 1954 годзе — Беларускі лесатэхнічны інстытут імя С. М. Кірава. Працаваў майстрам навучання на кафедры лясных культур, са снежня 1957 г. інжынерам у Аршанскім лясгасе. У 1957—1960 гг. праходзіў навучанне ў аспірантуры пры кафедры глебазнаўства і батанікі Беларускага лесатэхнічнага інстытута. У 1963 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Процессы заболачивания почв и их влияние на произрастание лесных насаждений» (навуковы кіраўнік — П. П. Рагавой). З 1960 г. М. Ф. Лоўчы працуе ў Інстытуце эксперыментальнай батанікі НАН Беларусі, з 1982 года на пасадзе загадчыка лабараторыі. У 1991 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Эколого-географический анализ и кадастровая оценка типов сосновых лесов Белоруссии».
М. Ф. Лоўчаму належаць навуковы працы па лясной геабатаніцы, лясной тэхналогіі, глебавай энзімалогіі. Аўтар каля 180 навуковых прац, у тым ліку 8 манаграфій.
Сярод апублікаванага: