У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Нырка (значэнні).
Нырка (лац.: ren) — парны орган мочавыдзяляльнай сістэмы ў пазваночных жывёл, у тым ліку чалавека. Удзельнічаюць у гамеастазе, абмене бялкоў і вугляводаў, утварэнні біялагічна актыўных рэчываў, якія рэгулююць узровень крывянога ціску, хуткасць утварэння эрытрацытаў, сакрэцыю альдастэрону наднырачнікамі, склад крыві і выводзяць з арганізму канчатковыя прадукты азоцістага абмену рэчываў.
У чалавека ныркі размешчаны ў забрушыннай прасторы па абодвух баках ад хрыбетніка на ўзроўні паясніцы ў праекцыі Th12 — L3 (12-га груднога — 3-га паяснічнага пазванкоў), прычым правая нырка ў норме размешчана крыху ніжэй, бо зверху яна мяжуе з печанню (у дарослага верхні полюс правай ныркі звычайна дасягае ўзроўню 12-га межрэбер’я, верхні полюс левай — узровень 11-га рабра).