Ме́раэ, Мероэ (стар.-грэч.: Μερόη, араб. أهرامات مروي) — старажытны горад, цэнтр старажытнай цывілізацыі ў Афрыцы. Знаходзіцца на тэрыторыі сучаснага Судана, на поўдзень ад 5-га парога Ніла (паміж вёскамі Кігейк, Дэркаб і Бегаравія)[1].
Сталіца Мераіцкага царства ў IX—VIII ст. да н.э. — VIII—IX ст. н.э. Зручнае геаграфічнае размяшчэнне (караванныя шляхі ад Ніла і Чырвонага мора да Міжземнамор’я), радовішча жалезнай руды садзейнічалі ўзвышэнню горада. У Мероэ ўзнік першы ў Афрыцы алфавіт. Каля 330—340 н.э. заваявана Аксумскім царствам. 3 пачатку 20 ст. вядуцца археалагічныя раскопкі. Захаваліся руіны замкаў, рымскіх лазняў, абсерваторыі, храмаў Амона, Ісіды і інш. Асноўная тэрыторыя Мероэ занята жылымі кварталамі і вытворчымі майстэрнямі. На ўсход ад Мероэ некропалі: адзін царскі і 2 агульныя[1].
Рэшткі Мероэ плошчай 24 км² ўключаны ў 2011 г. у спіс сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.
Мероэ на Вікісховішчы |