Луі Клод Дакен (фр.: Louis-Claude Daquin, 4 ліпеня 1694, Парыж — 15 чэрвеня 1772, там жа) — французскі кампазітар, арганіст і клавесініст.
Дакен быў яўрэйскага паходжання і нашчадкам Франсуа Рабле па маці. Яго стрыечны дзед выкладаў старажытнаяўрэйскую мову ў Калеж дэ Франс. Дакен рана выявіў музычныя здольнасці. У шасцігадовым узросце граў на клавесіне перад Людовікам XIV. Хроснай маці Дакена была знакамітая клавесіністка Элізабет Жаке дэ ла Гер.
З 1715 года служыў арганістам у цэрквах. У 1727 годзе Дакен атрымаў месца арганіста ў царкве Сен-Поль у выніку спаборніцтва, перайграўшы свайго саперніка Ж.-Ф. Рамо. З 1739 года — арганіст каралеўскай капэлы, а з 1755 года — у Саборы Парыжскай Божай Маці ў Парыжы.
Аўтар п’ес для клавесіна (п’еса «Зязюля» захавалася ў рэпертуары сучасных піяністаў), алеэляў для аргана, клавесіна і іншых інструментаў. Многія вакальныя і інструментальныя сачыненні Дакена страчаны (напрыклад, кантата «Ружа»). Творы Дакена напісаны пераважна ў стылі ракако, ім уласцівыя вытанчанасць, галантнасць, сентыментальнасць. У сваіх лепшых творах Дакен апярэджвае жанравую выяўленчасць і лірычны псіхалагізм класікаў XVIII стагоддзя.