Ло́заў[1] (трансліт.: Lozaŭ, руск.: Лозов) — вёска ў Буда-Кашалёўскім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Рагінскага сельсавета.
У 21 км на поўнач ад раённага цэнтра і чыгуначнай станцыі Буда-Кашалёўская (на лініі Жлобін — Гомель), 57 км ад Гомеля.
На паўночнай ускраіне рака Чачора (прыток ракі Сож).
Транспартныя сувязі па прасёлкавай дарозе, затым па шашы Доўск — Гомель. Планоўка складаецца з прамалінейнай вуліцы, арыентаванай з паўднёвага ўсходу на паўночны захад. На поўдні паралельна да яе праходзіць кароткая вуліца, да якой з паўднёвага захаду далучаецца другая кароткая вуліца. Забудова двухбаковая, драўлянымі дамамі сядзібнага тыпу.
Па пісьмовых крыніцах вядомая з канца XVIII стагоддзя як паселішча ў Рэчыцкім павеце Менскага ваяводства Вялікага княства Літоўскага. У 1765 годзе — маёнтак, прыналежала Завадскім.
Пасля першага падзела Рэчы Паспалітай (1772 год) у складзе Расійскай імперыі. У 1845 годзе знаходзіліся вадзяны млын, карчма (каля прасёлкавай дарогі), хлебазапасны магазін, лазня. Побач быў фальварак. У «Географа-статыстычным слоўніку Расійскай імперыі» (1863 год) пазначана як сяло. Школа граматы, млын, сукнавальня, у Мяркулавіцкай воласці Рагачоўскага павета. У 1885 годзе ў наваколлях вёскі працавала Заходняя меліярацыйная экспедыцыя генерала Жылінскага. Па перапісу 1897 года знаходзіліся: царкоўна-прыхадская школа, хлебазапасны магазін, карчма.
У 1925 годзе ў Прыбарскім сельсавеце Гарадзецкага раёна Бабруйскай акругі. У 1930 годзе арганізаваны калгас «Камунар», працавала гамарня. Падчас Вялікай Айчыннай вайны загінулі 110 жыхароў вёскі. У 1959 годзе ў складзе калгаса «Рагінь» (цэнтр — вёска Рагінь).
На паўночны захад ад вёскі, ва ўрочышчы Беліца, вядуцца торфараспрацоўкі.