У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Голуб.
Леў Уладзі́міравіч Го́луб (29 верасня 1904, Екацярынаслаў, Кацярынаслаўская губерня, Расійская імперыя — 26 мая 1994) — беларускі кінарэжысёр, сцэнарыст[1], педагог. Народны артыст Беларускай ССР (1964), заслужаны дзеяч мастацтваў ПНР (1975)[1]. Лаўрэат усесаюзных і міжнародных прэмій у галіне кінематаграфіі.
Нарадзіўся 29 верасня 1904 года ў Екацярынаславе (цяпер — Дніпро, Украіна).
У 1922—1928 гг. вучыўся ў настаўніцкай семінарыі ў горадзе Екацярынаслаў. У 1928 г. скончыў Дзяржаўны тэхнікум кінематаграфіі (цяпер Усерасійскі дзяржаўны інстытут кінематаграфіі імя С. А. Герасімава)[1].
Затым працаваў режысëрам:
З 1949 года быў мастацкім кіраўніком вучэбнай студыі кінаакцёра пры Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце.
Леў Уладзіміравіч Голуб — адзін з режысëраў, якія паслядоўна працавалі ў галіне дзіцячага фільма, ён унёс прыкметны ўклад у развіццё савецкага кіно. Галоўнай тэмай творчасці рэжысёра былі юныя героі рэвалюцыі і Вялікай Айчыннай вайны.
Вырашаныя ў прыгодніцкім жанры, яго карціны адметныя веданнем дзіцячай псіхалогіі, здольнасцю раскрыць мастацкія здольнасці юных выканаўцаў[1].
Паставіў шэраг ваенных (у гады вайны), дакументальных і навукова-папулярных фільмаў(руск.) бел., у тым ліку першых кіначасопісаў «Піянер Беларусі» (1950—1952)[1].
а таксама,
У 2004 годзе ў паштовы зварот уведзена паштовая картка Беларусі з арыгінальнай маркай, прысвечаная 100-годдзю з дня нараджэння Л. У. Голуба.