Ларынгі́т (ад стар.-грэч.: λάρυγξ — гартань) — запаленне слізістай абалонкі гартані.
Адрозніваюць ларынгіт востры і хранічны. Востры ларынгіт бывае пры вялікай нагрузцы на голас, вострай рэспіраторнай інфекцыі, алергічным пашкоджанні, пры адры, грыпе, дыфтэрыі, шкарлятыне. Запаленчы працэс можа пашкоджваць слізістую абалонку трахеі (ларынгатрахеіт).
Асноўныя сімптомы — сухасць, пяршэнне ў горле, сухі кашаль, парушэнне голасу. Пры вострым ларынгіце іншы раз узнікае ацёк падскладкавай вобласці (найчасцей у дзяцей) са стэнозам дыхальных шляхоў да асфіксіі. Прычына хранічнага — частыя вострыя ларынгіты.
Лячэнне вострага ларынгіту тэрапеўтычнае і фізіятэрапеўтычнае, а таксама рэфлекторная тэрапія.