У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гувер.
Герберт Кларк Гувер (англ.: Herbert Clark Hoover, 10 жніўня 1874 — 20 кастрычніка 1964) — 31-ы прэзідэнт ЗША, арганізатар «Амерыканскай адміністрацыі дапамогі» краінам, што пацярпелі ў 1-й сусветнай вайне.
У 1917-19 гадах узначальваў Федэральную харчовую адміністрацыю, у 1919-23 гадах — Амерыканскую адміністрацыю дапамогі. У 1921-28 гадах міністр гандлю. У 1929-33 гадах прэзідэнт ЗША (ад Рэспубліканскай партыі). Садзейнічаў аднаўленню ваенна-прамысловаму патэнцыялу Германіі. Пасля Другой сусветнай вайны кіраваў арганізацыяй амерыканскай дапамогі многім краінам.
Гувер быў прафесійным горным інжынерам і актыўным квакерам. Сябра Рэспубліканскай партыі, Гувер служыў у якасці кіраўніка харчовай адміністрацыі ЗША падчас Першай сусветнай вайны, і стаў сусветна вядомым за намаганні па аказанні гуманітарнай дапамогі Бельгіі падчас вайны. Як Міністр гандлю ЗША ў 1920-х гадах пры прэзідэнтах Уорене Гардзінгу і Калвіне Куліджы, спрыяў наладжванню партнёрскіх адносін паміж урадам і бізнесам па раздзеле «эканамічнай мадэрнізацыі».
На прэзідэнцкіх выбарах 1928 года Гувер лёгка выйграў рэспубліканскую намінацыю, нягледзячы на адсутнасць досведу ў гэтых справах. Гувер быў апошнім сакратаром кабінета, які быў абраны прэзідэнтам Злучаных Штатаў, а таксама адным з двух прэзідэнтаў (разам з Уільямам Говардам Тафтам), які быў абраны без выбарчага вопыту або высокага воінскага звання.
Гувер, як дасведчаны інжынер, цвёрда верыў у рух эфектыўнасці і адзначыў, што ўрад і эканоміка былі пранізаны безгаспадарчасцю і марнатраўствам, і могуць быць палепшаны спецыялістамі, якія маглі б выяўляць праблемы і вырашаць іх. Ён таксама верыў у важнасць добраахвотніцтва і ролі людзей у грамадстве і эканоміцы. Гувер, які зрабіў невялікі поспех у горназдабыўной прамысловасці, быў першым з двух прэзідэнтаў (другім быў Кенэдзі), які перадаў усю сваю зарплату на дабрачынныя мэты.
Пасля Уол-стрытскага краху 1929 года, які ударыў менш чым праз восем месяцаў пасля таго, як ён уступіў у пасаду, Гувер спрабаваў змагацца з наступствамі Вялікай дэпрэсіі шляхам праектаў умераных грамадскіх работ, такіх як плаціна Гувера. Рэкордныя тарыфы, уведзеныя Актам Смута-Харлі аб тарыфах і значнае павелічэнне падатковай карзіны з 25 % да 63 % у спалучэнні з павелічэннем карпаратыўных падаткаў далі «збалансаваны бюджэт» ў 1933 годзе, аднак адначасова эканоміка рэзка ўпала, а ўзровень беспрацоўя вырас да адной чверці ад колькасці амерыканскіх рабочых. Гэтая сыходная спіраль заклала аснову для паразы Гувера ў 1932 годзе дэмакратам Франклінам Рузвельтам, які абяцаў Новы курс.
Пасля таго, як Рузвельт заняў прэзідэнцкае крэсла ў 1933 годзе, Гувер стаў прадстаўніком апазіцыі ўнутранай і знешняй палітыкі Новага курсу. У 1947 годзе прэзідэнт Гары Трумэн прызначыў Гувера на пасаду кіраўніка Камісіі Гувера для садзейнічання забеспячэнні большай эфектыўнасці ўсёй федэральнай бюракратыі. Большасць гісторыкаў лічаць, што параза Гувера ў выбарах 1932 года была выкліканая ў першую чаргу сыходнай эканамічнай спіраллю, гэтак сама як і моцнай падтрымкай сухога закону. Гувер звычайна займае нізкія пазіцыі ў рэйтынгах прэзідэнтаў ЗША.