wd wp Пошук:
    ⬜

    Вятчын

    Вятчы́н[1] (трансліт.: Viatčyn, руск.: Ветчин) — вёска ў Жыткавіцкім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Дзякавіцкага сельсавета.

    Геаграфія

    Паселішча знаходзіцца за 37 км на паўночны ўсход ад Жыткавіч, 24 км ад чыгуначнай станцыі Старушкі (на лініі Лунінец — Калінкавічы), 275 км ад Гомелю, на рэчцы Дземенка. Вакол лес.

    На аўтамабільнай дарозе Марохарава — Любань. Планоўка складаецца з крывалінейнай шыротнай вуліцы, паралельна да якой праходзяць 3 кароткія прасталінейныя вуліцы, злучаныя 2 прасталінейнымі, мерыдыянальнай арыентацыі вуліцамі. На поўдні — невялікі адасоблены ўчастак забудовы. Жылыя хаты драўляныя, сядзібнага тыпу.

    Геалогія

    Ад назвы вёскі атрымала назву Вятчынскае падняцце ў заходняй частцы Капаткевіцка-Велікаборскай ступені Прыпяцкага прагіну.

    Гісторыя

    Паводле пісьмовых крыніц вядомая з XVI стагоддзя як вёска ў Слуцкам павеце Наваградскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. Пасля 2-га падзела Рэчы Паспалітай (1793 год) у складзе Расійскай імперыі. У 1795 годзе ў Мазырскім павеце Мінскай губерні. У 1850 годзе было валоданнем Радзівілаў, затым князя Вітгенштэйна, які ў 1876 годзе валодаў 14 888 дзесяцінамі зямлі. У 1896 годзе працаваў вадзяны млын. Паводле перапісу 1897 года знаходзіліся царква, хлебазапасны магазін, карчма. 1 кастрычніка 1905 года ў наёмнай хаце адкрыта школа, у 1922 годзе яна атрымала нацыяналізаваны будынак. У 1917 годзе ў Дзякавіцкай воласці Мазырскага павета Мінскай губерні.

    З 20 жніўня 1924 года да 16 ліпеня 1954 года цэнтр Вятчынскага сельсавета Жыткавіцкага раёна Мазырскай акругі (да 26 ліпеня 1930 года і з 21 чэрвеня 1935 года да 20 лютага 1938 года), з 20 лютага 1938 года Палескай, з 8 студзеня 1954 года Гомельскай абласцей. У 1931 годзе арганізаваны калгас «2-я пяцігодка», працавалі смалярня і гамарня. Падчас Вялікай Айчыннай вайны партызаны ў студзені 1942 года разграмілі створаны ў вёсцы гарнізон акупантаў. У лютым 1943 года нямецкія карнікі цалкам спалілі вёску. У пачаткі сакавіка 1943 года карнікі сагналі ў кароўнік 800 жыхароў і спалілі іх (пахаваны ў магіле ахвяр фашызму на паўночна-ўсходняй ускраіне вёскі). 145 жыхароў загінулі на франтах. Паводле перапісу 1959 года ў складзе калгасу «Кастрычнік» (цэнтр — вёска Дзякавічы). Дзейнічаюць ляснікоўства, смалярня, участак леспрамгаса, швейная і шавецкая майстэрні, 9-гадовая школа, бібліятэка, бальніца, клуб, фельчарска-акушэрскі пункт, аддзяленне сувязі, 2 крамы.

    Насельніцтва

    Вядомыя асобы

    Зноскі

    1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).

    Літаратура

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (4):
    Катэгорыя·Дзякавіцкі сельсавет
    Катэгорыя·Населеныя пункты паводле алфавіта
    Катэгорыя·Населеныя пункты Жыткавіцкага раёна
    Катэгорыя·Населеныя пункты Беларусі з насельніцтвам з Вікідадзеных