Бяго́мльскі раё́н — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў БССР у 1924 — 1960 гадах. Утвораны 17 ліпеня 1924 года ў складзе Барысаўскай, у 1927 — 1930 гадах у Мінскай, з 1935 года ў складзе Лепельскай акругі, з 1938 года ў складзе Мінскай абласцей. Цэнтр — Бягомль.
Раён утвораны 17 ліпеня 1924 года ў складзе Барысаўскай акругі БССР. Цэнтр — сяло Бягомль. 20 жніўня 1924 года падзелены на 9 сельсаветаў: Асаўскі, Бягомльскі, Бярозкаўскі, Бярэзінскі, Вітуніцкі, Глінскі, Домжарыцкі, Кадлубішчанскі (Кадубіцкі), Нядальскі. З 9 чэрвеня 1927 года ў складзе Мінскай акругі. 22 верасня 1927 года да раёна далучаны Іканскі і Мсціжскі сельсаветы скасаванага Зембінскага раёна. Пасля скасавання акруговага падзелу 26 ліпеня 1930 года раён у прамым падпарадкаванні БССР. З 21 чэрвеня 1935 года раён у складзе Лепельскай акругі, з 20 лютага 1938 года — у складзе Мінскай вобласці. 27 верасня 1938 года Бягомль атрымаў статус гарадскога пасёлка. 16 ліпеня 1954 года скасаваны Кадлубішчанскі і Нядальскі сельсаветы. 20 студзеня 1960 года раён скасаваны, Бярозкаўскі, Бярэзінскі, Вітуніцкі, Восаўскі, Глінскі сельсаветы, гарадскі пасёлак Бягомль з падпарадкаванымі пассавету населенымі пунктамі і вёскі Бедзіна, Слабада, Федаркі Домжарыцкага сельсавета перададзены Докшыцкаму раёну Віцебскай вобласці, Домжарыцкі сельсавет (за выключэннем вёсак Бедзіна, Слабада і Федаркі) — Лепельскаму раёну Віцебскай вобласці, Іканскі і Мсціжскі сельсаветы — Барысаўскаму раёну Мінскай вобласці[1].