Брэст-Літоўская чыгунка — сетка чыгуначных ліній ў 1939—1951 гг., якая звязвала БССР з Заходняй Еўропай, Літвой і Украінай і абслугоўвала Баранавіцкую, Брэсцкую, Гродзенскую, Маладзечанскую, Палескую і Пінскую вобласць. Уключала чыгуначныя лініі: Высока-Літоўск—Ковель, Брэст—Жыткавічы, Баранавічы—Слуцк, Брэст—Негарэлае, Гродна—Ліда—Маладзечна, Андрэевічы—Баранавічы, Стасілаў—Баранавічы—Лунінец і інш. Агульная даўжыня чыгуначных ліній станам на 1950 год складала 1145 км і 600 км вузкакалейных ліній. Упраўленне чыгункі размяшчалася ў Баранавічах. Друкаваны орган з 1940 года — газета «Сталинский маршрут». У 1951 годзе аб’яднана з Мінскім аддзяленнем Заходняй чыгункі ў Мінскую чыгунку.