У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вольскі. Арка́дзь Іва́навіч Во́льскі (15 мая 1932, г. Добруш Гомельскай вобласці — 9 верасня 2006, Масква) — савецкі і расійскі грамадскі дзеяч. Член ЦК КПСС (1986—1991). Дэпутат ВС РСФСР (1984—1986). Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 11 склікання (1986—1989). Народны дэпутат СССР (1989—1991). Член РАЕН. Прэзідэнт РСПП у 1990—2005 гг.
Нарадзіўся ў сям’і настаўнікаў. Маці — Вольская Ганна Сямёнаўна (1906—1973), бацька — Вольскі Іван Паўлавіч (1896—1975), абодва родам з Беларусі. Сям’я Вольскіх да вайны жыла ў г. Гродне. З пачаткам вайны Іван Паўлавіч Вольскі быў закліканы на фронт у чэрвені 1941 года і ваяваў да 1944, калі атрымаў раненне. Пасля вайны Іван Паўлавіч працаваў дырэктарам школы ў Бранскай вобласці, адначасова выкладаў там гісторыю. Ганна Сямёнаўна Вольская пасля пачатку вайны працавала ў штабе партызанскага руху ў г. Маскве, пасля вайны ў аддзеле народнай адукацыі ЦК КПСС, інструктарам.
Напачатку войны пры адступе савецкіх войскаў трапіў у дзіцячы дом у Хвалынск (Саратаўская вобласць). (Да канца вайны сям’я знайшлася.)
Займаўся боксам і фехтаваннем.
Скончыў з адзнакай Маскоўскі інстытут сталі і сплаваў у 1955, інжынер-металург (да 1956 года інстытут насіў назву «Маскоўскі інстытут сталі імя І. В. Сталіна»).
У 1955—1969 гадах працаваў на Маскоўскам аўтазаводзе імя І. А. Ліхачова, прайшоў шлях ад памочніка майстра, майстра і начальніка 3-га ліцейнага цэха да начальніка ліцейнай вытворчасці і сакратара парткама ЗІЛ.
Стаў ініцыятарам шэрага тэхнічных навін і ў 1970 быў ганараваны Дзяржаўнай прэміі СССР.
У 1969—1990 гадах працаваў у ЦК КПСС — узначальваў сектар аўтамабільнай прамысловасці аддзела машынабудавання, потым працаваў у пасады намесніка начальніка аддзела машынабудавання, з 1985 г. узначальваў аддзел машынабудавання ЦК. Прымаў наўпросты актыўны ўдзел у стварэнні гігантаў айчыннай аўтамабільнай прамысловасці ВАЗ і КАМАЗ.
З 1983 па 1984 год быў прызначаны памочнікам па эканоміцы Генеральнага сакратара ЦК КПСС Ю. Андропава[2]. У перыяд з 1984 па 1985 год памочнік па эканоміцы Генеральнага сакратара ЦК КПСС К. У. Чарненка[3][4].
У 1986 годзе правёў тры месяцы на Чарнобыльскай АЭС, беручы ўдзел у ліквідацыі наступстваў аварыі. У 1988—1990 гадах па даручэнні М. С. Гарбачова, А. Вольскі ўзначальваў Камітэт асобага кіравання Нагорна-Карабахскай аўтаномнай вобласцю. У 1989 годзе 92 % насельніцтва Карабаха — і армяне, і азербайджанцы — абралі А. Вольскага народным дэпутатам СССР.
Пасля жнівеньскіх падзей 1991 года прызначаны намеснікам кіраўніка Камітэта па аператыўным кіраванні народнай гаспадаркі СССР, адказваў за прамысловасць і абаронны комплекс. У 1995 годзе ён быў намеснікам кіраўніка дэлегацыі па мірным вырашэнні канфлікту ў Чачэнскай Рэспубліцы.
У 1990 годзе А. І. Вольскі пры ўдзеле Е. П. Веліхава (з боку АН СССР) стварыў Навукова-прамысловы саюз, пасля пераназваны ў Расійскі саюз прамыслоўцаў і прадпрымальнікаў, які сам і ўзначальваў у перыяд з 1990 па 2005 год на пасадзе прэзідэнта РСПП. Сам бізнесам не займаўся. Узнагароджаны шматлікімі савецкімі і расійскімі ордэнамі і ўзнагародамі.
Памёр 9 верасня 2006 года пасля цяжкай і працяглай хваробы (востры лейкоз). Пахаваны на Новадзявочых могілках у Маскве.