Алесь Мікус (нар. 1982, Мінск) — беларускі музыкант, публіцыст, перакладчык.
Навучаўся ў Беларускім дзяржаўным універсітэце (аддзяленне псіхалогіі), у аспірантуры Акадэміі паслядыпломнай адукацыі. Унук акцёра Купалаўскага тэатра Народнага артыста БССР Здзіслава Стомы.
У 1997 годзе быў удзельнікам Устаноўчага з’езду «Маладога фронту». З 1999 году браў удзел у дзейнасці «Белага легіёну» (пазней — аўтар гімна гэтай арганізацыі[3]). З 2002 годзе стаў адным з лідараў суполкі «GEGA Ruch» — маладзёжнага крыла Цэнтра этнакасмалогіі «Крыўя».
З 2011 года рэгулярна ўдзельнічае ў штогадовых Крывулях (з’ездах) прыхільнікаў руху за балцкае адзінства (першая Крывуля прайшла ў мястэчку Куртавенай, Літва).
У «Маладым фронце» выдаваў газету «Гэта мы» (1997—2000). Для Беларускай партыі свабоды падрыхтаваў часопіс «Нацыя» (выйшаў адзіны нумар, 2001), для права-кансерватыўнага крыла руху «Зубр» — бюлетэнь «Рубон» (2002). Удзельнічаў у выданні газеты «Слова нацыі» (2001—2002).
У 2003—2005 г. стварыў і рэдагаваў сайт Gegaruch.org.
У 2012 г. заснаваў сайт Svajksta.by. Рэдактар часопіса-гадавіка «Svajksta» (з 2017 г.). Укладальнік кнігі «Пра паганства і балтаў» (выйшла ў 2018 г.), выдавец кніжнай серыі “Бібліятэка «Свайксты» (выйшлі чатыры кнігі). Прэзентацыя новых кніг і нумароў часопіса адбываецца падчас вечарынаў, якія праходзяць у Менску двойчы на год — на Купалле і на Каляды.
Член Саюза беларускіх пісьменнікаў (з 2012 г.). Аўтар «Беларуска-літоўскага размоўніка» (выйшаў у 2011 годзе пры падтрымцы Пасольства Літвы ў Беларусі).
2008: стварэнне мартыял-гурта «Крывакрыж». На выдадзеным у Літве дыску «У каралеўскіх далонях», які выйшаў пры падтрымцы Саюза пісьменнікаў Літвы, «Крывакрыж» выканаў палову песень. Поўнафарматны дыск «Малітвы вайны»[4] выйшаў у 2009 годзе.
2012: акустычны альбом «Вырай».
2013: падчас штогадовага фэсту «Crivia Aeterna» выступ у рамках беларуска-латышскага музычнага этна-ф’южн-праекту Ugn-Udn.
2014: інтэрнэтавы міні-альбом «Рамантыка» (у складзе: сола-раяль-скрыпка), у тым ліку з песнямі на словы даваенных паэтаў Тодара Кляшторнага і Уладзіміра Дубоўкі[5].
2015: інтэрнэтавы альбом «Марыйскія песні[6]» (раяль, сола, паэтычнае дэкламаванне), створаны па ўражаннях ад паездкі да марыйскіх паганцаў у Марый Эл.
2016: працяг музычнай творчасці ў рамках сумеснага мінска-гомельскага музычнага праекта «Eizva» (песні «Дзень адзінства», «Гімн Вайшнорыі»[7], «Генэрал Люцыян»[8] і інш.).