У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Адэла.
Адэ́ла Нарма́ндская (англ.: Adela of Normandy; 1062/1067 — 8 сакавіка 1137?) — дачка Вільгельма Заваёўніка, жонка Эцьена II, графа Блуа і Шартра, і маці англійскага караля Стэфана Блуаскага.
Адэла, верагодна, была самай малодшай дачкой Вільгельма Заваёўніка і Мацільды Фландрскай. Дакладны год яе нараджэння невядомы: відавочна, што яна нарадзілася не раней за 1062 і не пазней за 1067 года. Адэла атрымала адносна добрую адукацыю (у прыватнасці, валодала латынню). Каля 1083 года яна выйшла замуж за Эцьена-Анры — спадчынніка графа Блуа і Шартра, — які быў адным з найважнейшых саюзнікаў Вільгельма Заваёўніка ў яго барацьбе супраць Анжуйскага графства. У 1089 годзе Эцьен-Анры атрымаў у спадчыну графства Блуа і стаў кіраваць пад імем Эцьена II.
Адэла адрознівалася павышанай рэлігійнасцю і ў 1095 годзе пераканала свайго мужа адправіцца разам з яе братам — Робертам Куртгёзам, герцагам Нармандыі, — у Першы крыжовы паход. Эцьен, аднак, не адрозніўся ў паходзе асаблівай доблесцю і ў 1098 годзе вярнуўся з рэпутацыяй баязліўца. Пад ціскам Адэлы, якая патрабавала выканання зароку ўбачыць Іерусалім, у 1101 годзе Эцьен ізноў адправіўся ў Палесціну, дзе ў 1102 годзе і загінуў у час няўдалай атакі на атрад сарацынаў у Рамле. У час адсутнасці мужа, а таксама пасля яго смерці, у перыяд непаўналецця дзяцей, Адэла выконвала абавязкі рэгенткі Блуаскага графства.
Паводле сведчання Ардэрыка Віталія, Адэла была энергічнай і мудрай жанчынай, якая з поспехам спраўлялася з абавязкам кіравання краінай. Адэла, дзякуючы яе блізкасці з буйнымі французскімі тэолагамі, у прыватнасці, з Іва Шартрскім, адыграла адну з ключавых роляў ва ўрэгуляванні спрэчкі аб інвестытуры ў Францыі і Англіі ў пачатку XII стагоддзя. Для навучання сваіх дзяцей яна запрашала выдатных настаўнікаў, а малодшага Анры адправіла ў Клюнійскі манастыр — адзін з вядучых багаслоўскіх цэнтраў Еўропы таго часу. У той жа час, з прычыны канфлікту са старэйшым сынам Гіёмам, Адэла адхіліла яго ад успадкоўвання, перадаўшы трон Блуа другому сыну Цібо — будучаму графу Шампані. Яшчэ адзін сын, Стэфан, быў у 1111 годзе адпраўлены да двара караля Англіі — брата Адэлы Генрыха I.
У 1120 годзе Адэла сышла ад палітыкі і клопатаў аб выхаванні дзяцей у Марсіньі, дзе і пражыла астатак жыцця. У 1135 годзе яе сын Стэфан стаў каралём Англіі.
Адэла Нармандская і Эцьен II Блуаскі мелі, прынамсі, 12 дзяцей: