Агюст Альфрэд Рубэ (20 чэрвеня 1817 — 13 красавіка 1899) — французскі жывапісец, тэатральны дэкаратар і сцэнограф.
Рубэ нарадзіўся ў 9-й акрузе Парыжа. Быў наватарам у галіне тэатральнай дэкарацыі.[5] Гэты «дэкаратар рэдкай вынаходлівасці»[6] засяродзіўся на пошуку колера, які адпавядае рамантычнаму руху. Рубэ вучыўся ў школе ў майстра Сісеры(руск.) бел., афарміцеля Аперы-Камік, з дачкой якога ён толькі што ажаніўся. Сісеры карыстаўся даверам А. Дзюма, які меў дачыненне да яго, а таксама да яго вучняў, А. Рубэ, Ш. Сешана(англ.) бел., Ж. Дзітэрля(англ.) бел., Э. Дэплешэна, і яму пашанцавала зрабіць дэкарацыі да «Генрыха III». Але Рубэ жадаў дамагчыся большага: ён не толькі імкнуўся з дакладнасцю намаляваць пейзажы, але і зрабіць іх маляўнічымі.[5]
Дэкарацыі да другой дзеі «Âme en peine» Фрыдрыха фон Флотава на лібрэта Жуля-Анры Вернуа дэ Сен-Жоржа, зробленыя для Парыжскай оперы, былі яго фактычным дэбютам. Оперы, для якіх ён затым ствараў дэкарацыі, з’яўляюцца шэдэўрамі: у 1846 годзе ён стварыў дэкарацыі для 2-й дзеі «Бетлі(англ.) бел.» Г. Даніцэці. Сярод вядомых прац Рубэ — дэкарацыі да 1-й дзеі «Цэрліне» Д. Абера, да 4-й дзеі «Фронда» Луі Нідэрмеера, да 1-й дзеі «П’ера дэ Медычы» Юзефа Міхаіла Панятоўскага(руск.) бел., да 3-й дзеі «Царыцы Саўскай» Ш. Гуно, да 1-й і 2-й дзей «Афрыканкі» Дж. Меербера, да 4-й дзеі «Дона Карласа» Дж. Вердзі, да 3-й дзеі «Сільвіі» Л. Дэліба, да 2-й сцэны і 4-й дзеі «Аіды» Дж. Вердзі, да 2-й дзеі «Карыгана» Шарля-Мары Відора[7] і іншыя.
Рубэ таксама стварыў дэкарацыі з выявай Рымскага форума для «Faustine» Луі Буе ў Тэатры дэ ла Порт Сен-Мартэн(англ.) бел., дэкарацыі з выявай могілак Манмартр для «Жэрміні Ласертэ(англ.) бел.» Эдмона і Жуля дэ Ганкура(англ.) бел. ў тэатры Адэон, дэкарацыі таямнічага парку для «Сфінкса» Жазефа Пеладана ў Камеды Франсэз, начны эфект берагоў Сены каля Інстытута Францыі для «Жана дэ Тамера»[8] Эміля Ажэ(руск.) бел. і Жуля Сандо(руск.) бел. ў тым жа тэатры.[9]
У 1858 годзе Рубэ намаляваў цудоўную столь для Тэатра-Франсэз, адлюстраваўшы Апалона верхам на Пегасе сярод персанажаў, якія натхнялі трагічных і камічных французскіх акцёраў, якая пазней, спаленая газам, была перамаляваная ў 1879 годзе Алексісам-Жазефам Мазеролем(англ.) бел..[5] Апошняй кампазіцыяй, над якой Рубэ працаваў, была заслона для новай Апера-Камік.[9]
На момант смерці, ва ўзросце васьмідзесяці гадоў, Рубэ стаў дэканам жывапісцаў і дэкаратараў.[5] 14 жніўня 1869 года ён быў удастоены звання кавалера Ганаровага легіёна.[9]
Рубэ памёр 13 красавіка 1899 года ў 10-й акрузе Парыжа.