Аглюцінатыўныя мовы
Аглюцінаты́ўныя мо́вы (ад лац.: agglutinare — прыклейваць) — мовы, у якіх словы і іх формы ўтвараюцца пераважна праз аглюцінацыю (спалучэнне граматычна адназначных афіксаў з нязменным коранем).
Напрыклад, у цюркскіх мовах -lar- суфікс множнага ліку: турэцк.: bulut «воблака», bulutlar «воблакі»; каз.: ара «піла», аралар «пілы».
Характэрныя рысы аглюцінатыўных моў — стандартная парадыгма словазмянення, адсутнасць унутранай флексіі, адназначнасць афіксаў, фіксаваны націск, строгі парадак слоў і інш.
Да аглюцінатыўных моў адносіцца вялікая колькасць моў Азіі і Еўропы (цюркскія, фіна-ўгорскія, мангольскія, тунгуса-маньчжурскія, японская, карэйская і інш.), Акіяніі (папуаскія, інданезійскія, мікранезійскія), Афрыкі (банту, мандэ, бантоідныя).
Літаратура
- Аглюцінатыўныя мовы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 1: А — Аршын. С. 77.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аглюцінатыўныя мовы
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю без назвы артыкула
Катэгорыя·Сінтэтычныя мовы
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю без аўтара
Катэгорыя·Лінгвістычная тыпалогія
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылкі на Беларускую энцыклапедыю без нумароў старонак
Катэгорыя·Марфалогія мовы