Ханес Улаф Ёста Альфвен (шведск.: Hannes Olof Gösta Alfvén; 30 мая 1908, Норчэпінг — 2 красавіка 1995, Юрсхальм) — вядомы шведскі фізік і астрафізік, спецыяліст па фізіцы плазмы, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы ў 1970 годзе за працы ў галіне тэорыі магнітагідрадынамікі.
Скончыў універсітэт Упсалы ў 1934 годзе. З 1937 года працаваў у Нобелеўскім інстытуце фізікі, з 1940 года — прафесар Каралеўскага тэхналагічнага інстытута ў Стакгольме. Пазней працаваў ва ўніверсітэтах ЗША.
Аўтар навуковых прац па электрадынаміцы, фізіцы плазмы, касмічнай фізіцы і астрафізіцы.
Развіў тэорыю ўзнікнення палярных ззянняў, геамагнітных бур і Сонечнай сістэмы.
Член Шведскай каралеўскай акадэміі навук (1947), замежны член АН СССР (1958).
Яго работы пастаянна абмяркоўваліся на працягу многіх гадоў знакамітым навукоўцам ў галіне касмічнай фізікі, англа-амерыканскім геафізікам Сіднэем Чэпмэнам. У Альфвена былі праблемы з сістэмай рэцэнзавання. Ніколі, ні пры якіх абставінах, яму не ўдавалася атрымаць без бою адабрэнне аўтарытэтных рэцэнзентаў у навуковых часопісах. Аднойчы Альфвен паслаў артыкул па тэорыі магнітных бур і паўночнага ззяння ў вядучы амерыканскі часопіс «Зямны магнетызм і атмасферны электрычнасць». Артыкул быў адхілены на той падставе, што ён не супадаў з тэарэтычнымі выкладкамі фізікі таго часу. Многімі фізікамі ён лічыўся чалавекам з нестандартнымі поглядамі ў галіне навукі. Часта ён быў вымушаны публікаваць свае артыкулы ў падазроных часопісах. Ён атрымаў Нобелеўскую прэмію па фізіцы ў 1970 годзе за свае працы па магнітагідрадынаміцы (МГД). У 1988 годзе Альфвен быў узнагароджаны амерыканскім геафізічных саюзам медалём Боўі за працы па каметах і плазме ў сонечнай сістэме.