У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дземянцей. Мікала́й Іва́навіч Дземянце́й (25 мая 1930, вёска Хотліна, Чашніцкі раён, Віцебская вобласць — 10 ліпеня 2018, Ждановічы, Мінскі раён) — беларускі дзяржаўны дзеяч, Старшыня Вярхоўнага Савета БССР (1990—1991).
Нарадзіўся 25 мая 1930 года ў в. Хотліна Чашніцкага раёна Віцебскай вобласці.
Скончыў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію (1959) і Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПСС (1964).
Працаваў галоўным аграномам і дырэктарам МТС у Полацкім раёне. У 1957 годзе ўступіў у КПСС. У 1958—1962 гадах інструктар Віцебскага абкама, 2-і сакратар Віцебскага райкама КПБ, старшыня Віцебскага райвыканкама. З 1964 года інструктар, намеснік загадчыка, загадчык сельскагаспадарчага аддзела Віцебскага абкама КПБ, 1-ы сакратар Ушацкага райкама КПБ. З 1970 года інспектар ЦК КПБ, з 1974 года сакратар Віцебскага абкама КПБ. З 1977 года — загадчык сельскагаспадарчага аддзела, у 1979—1989 гады — сакратар ЦК КПБ. У 1989—1990 гады быў старшынёй Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР, намеснікам старшыні Вярхоўнага Савета СССР, членам Савета Федэрацыі СССР.
У пачатку 1990 года ўзначальваў Вярхоўны Савет БССР 12-га склікання. Пад яго старшынствам Вярхоўны Савет 27 ліпеня 1990 года прыняў Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце Беларускай ССР. У 1991 годзе, у перыяд Жнівеньскага путчу ў Маскве, выступіў у падтрымку ДКНС (пасля Мікалай Дземянцей сцвярджаў, што з яго боку аніякай падтрымкі не было). 25 жніўня 1991 года заявіў аб сваім сыходзе на пенсію.
У 1997—2000 гадах — член Савета Рэспублікі па прэзідэнцкай квоце.
Памёр 10 ліпеня 2018 года ў Ждановічах Мінскага раёна[1]. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.