wd wp Пошук: ⬜

Людовік VII Малады

Людовік VII Малады (фр.: Louis VII le Jeune 1120 — 1180) — французскі кароль (1137—1180). Сын Людовіка VI, караля Францыі з дынастыі Капетынгаў, і Адэлаіды, дачцы Гумберта ІІ, з савойскай дынастыі.

Жыццяпіс

Як малодшы сын каралеўскі, Людовік з дзяцінства быў прыгатаваны да духоўнага жыцця. Па выпадковай смерці свайго старэйшага брата Філіпа застаўся неспадзяваным пераемнікам стальца. Каранаваны ў Рэймсе 25 кастрычніка 1131, пры ўдзеле Папы рымскага Інакенція ІІ. Быў набожным чалавекам, характарызаваўся астэтычнасцю і простадушнасцю, па сваёй натуры быў меланхалічнай асобай. Пасля смерці свайго бацькі, паўторна каранаваны ў Буржы.

22 ліпеня ажаніўся з Элеанорай Аквітанскай. У пасаг атрымаў Аквітанскае княства. Працягваў весці палітыку свайго бацькі, але без такой энергічнасці. Незадавалёныя ўладаром Арлеан і Пуацье ўзнялі бунт. Малады кароль таксама ўвайшоў у канфлікт з папай Інакенціям ІІ, пасадзіўшы на пасаду архібіскупа Буржа, свайго канцлера Кадурца, калі Папа гарантаваў гэту пасаду свайму паплечніку П’еру Шартэ. Людовік не пусціў Шартэ ў горад, з-за чаго атрымаў ад Інакенція папскі інтэрдыкт на ўсё каралеўства.

Таксама Людовік уступіў у канфлікт з Тыбальдам ІІ Шампанскім. Вынікам канфлікту стала паражэнне Шампанскага графства і ўключэнне яго ў склад Францыі. Людовік асабіста кіраваў узяццем і спаленнем горада Вітры.

Другі крыжовы паход

У 1145 масульмане захапілі Эдэскае графства, гэта выклікала шок у Еўропе. Папа Яўген ІІІ аб’явіў крыжовы паход, да паходу далучыўся і Людовік. У 1147 ён выправіўся з Меца, накіроўваючыся да Святой Зямлі, разам з жонкай і невялікай арміяй. Прыбыўшы ў Малую Азію, армія крыжакоў была разбіта сельджукамі, уцалеўшая французская армія дайшла да Антыёхіі. Князь Антыёхіі, Рамуальд дэ Пуацье, дзядька Элеаноры, угаварваў адказацца ад паходу ў Іерусалім, і дапамагчы яму здабыць Алепа. Пры гэтым Людовік падазраваў Элеанору ў змене з Пуацье і неўзабаве ён пакінуў горад. Разам з нямецкім каралём Конрадам ІІІ і каралём Іерусаліма Балдуімам ІІІ пачаў непаспяховую аблогу Дамаска, якая скончылася адступленнем крыжакоў і заканчэннем крыжовага пахода. У 1149 Людовік вярнуўся ў Францыю.

Вяртанне на Радзіму

Адзіным вынікам паходу стаў дэфіцыт каралеўскай казны, страта значнай часткі рыцараў, а таксама пагаршэнне шлюба паміж Людовікам і Элеанорай. У марце 1152 шлюб быў ануляваны. Неафіцыйнай прычынай была змена Элеаноры, у хуткім часе Элеанора выйшла за Генрыха ІІ, які ў 1154 стаў каралём Англіі. У тым жа годзе Людовік ажаніўся з Канстанцыяй, дачкою караля Кастыліі Альфонса VII. Шлюб таксама не прынёс Людовіку наследніка мужчынскага полу. Канстанцыя памерла ў 1160. Праз некаторы час кароль ажаніўся трэці раз з Адэлью з Шампаніі, якая нарадзіла яму спадчыніка Філіпа ІІ Аўгуста.

Гл. таксама

Партал:
Крыжовыя паходы

Зноскі

↑ Louis VII // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
1 2 3 4 5 Kindred Britain
1 2 3 (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
↑ Альфонсъ // Энциклопедический лексикон — СПб.: 1835. — Т. 2. — С. 47–55.

Папярэднік: Людовік VI Тоўсты	Кароль Францыі 1137—1180	Пераемнік: Філіп II Аўгуст
Папярэднік: Вільгельм X Святы	Князь Аквітаніі 1137—1152	Пераемнік: Генрык II Плантагенет

Каралі і імператары Францыі (987—1870)

Капетынгі (987—1328)

987		996		1031		1060		1108		1137		1180		1223		1226
	Гуга Капет		Роберт II		Генрых I		Філіп I		Людовік VI		Людовік VII		Філіп II		Людовік VIII

1226		1270		1285		1314		1316		1316		1322		1328
	Людовік IX		Філіп III		Філіп IV		Людовік X		Іаан I		Філіп V		Карл IV

Валуа (1328—1589)

1328		1350		1364		1380		1422		1461		1483		1498
	Філіп VI		Іаан II		Карл V		Карл VI		Карл VII		Людовік XI		Карл VIII

1498		1515		1547		1559		1560		1574		1589
	Людовік XII		Францыск I		Генрых II		Францыск II		Карл IX		Генрых III

Бурбоны (1589—1792)

1589		1610		1643		1715		1774		1792
	Генрых IV		Людовік XIII		Людовік XIV		Людовік XV		Людовік XVI

1792		1804		1814		1824		1830		1848		1852		1870
	—		Напалеон I (Першая імперыя, Банапарты)		Людовік XVIII (Рэстаўрацыя, Бурбоны)		Карл X (Рэстаўрацыя, Бурбоны)		Луі-Філіп I (Ліпеньская манархія, Арлеанскі дом)		—		Напалеон III (Другая імперыя, Банапарты)